زمینه و هدف: اضطراب مدرسه از جمله مشکلات بسیار رایج نوجوانان در مدرسه است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان راه حل محور بر اضطراب مدرسه نوجوانان 15 تا 18 سال بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی، با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان دبیرستانی شهر یزد در سال 1400 تشکیل داده بودند. از بین این دانش آموزان 200 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند. این دانش آموزان به پرسشنامه اضطراب مدرسه فیلیپس (فیلیپس،1987) پاسخ دادند و سپس به صورت هدفمند از بین این افراد 30 نفر داوطلب واجد شرایط از کسانی که نمره بالاتر از 120در اضطراب مدرسه گرفتند، وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش راه حل محور و 15 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت آموزش رویکرد راه حل محور قرار گرفته و برای گروه گواه مذاخله ای انجام شد. داده ها با استفاده از روش آنالیز کوواریانس در سطح معناداری α=0/05 تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: نتایج آنالیز کوواریانس نشان داد که بعد از حذف اثر پیش آزمون بین گروه آزمایش و گواه پس از مداخله تفاوت معنادار وجود داشت(p<0/001) و اندازه اثر با مجذور اتا نیز نشان داد که مداخله8/84% از تغییرات متغیر اضطراب مدرسه را توجیه کرد. درمان راه حل محور در کاهش اضطراب مدرسه نوجوانان موثر بود.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت درمان راه حل محور می تواند بر کاهش اضطراب نوجوانان اثر بخش باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
