مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: سرطان پستان، شایع‌ترین، کشنده‌ترین و از نظر عاطفی و روانی تاثیرگذارترین سرطان در بین زنان است. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری بر تحمل پریشانی و رشد پس از سانحه در زنان مبتلا به سرطان پستان بود.

روش بررسی: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه گواه به همراه دوره پیگیری سه ماهه  بود. جامعه آماری زنان مبتلا به سرطان پستان بودند که در سال 1401 به کلینیک خصوصی در تهران مراجعه کردند. 30 نفر به روش هدفمند و ‌به صورت داوطلبانه وارد مطالعه شده  و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری (آزمایش و  گواه) گمارش شدند. گروه آزمایش در 8 جلسه آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری (آنتونی و همکاران، 2007) را دریافت کردند. پرسشنامه‌  تحمل‌پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) و رشد پس از سانحه (تدسچی و کالهون، 1996) به‌عنوان ابزار پژوهش قبل و بعد از آموزش و سه ماه بعد، برای دو گروه اجرا شد. داده‌ها توسط تحلیل‌واریانس با اندازه‌گیری‌مکرر در نرم‌افزار SPSS نسخه 26 تحلیل شد. سطح معناداری آزمون‌ها 05/0 بود.

یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر، اثر آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری بر تحمل‌پریشانی (001/0>p)  و رشد پس از سانحه (001/0>p) معنادار بوده و در دوره‌پیگیری سه ماهه نیز اثر خود را حفظ کردند.

نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر، به نظر می‌رسد آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری در کاهش مشکلات هیجانی زنان مبتلا به سرطان پستان موثر است. لذا به کارگیری برنامه آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری در مراکز درمانی توصیه می‌شود.