زمینه و هدف: اختلال هماهنگی رشدی، آسیب در عملکرد حرکتی است که با سن تقویمی و سطح هوشی توصیف‌شدنی نیست و خود را با تأخیر در کسب مهارت‌های حرکتی نشان می‌دهد. این پژوهش، با هدف بررسی اثربخشی تقویت کارکردهای حسی‌حرکتی بر ارتقای پردازش دیداری‌فضایی و عملکرد تعادلی کودکان پیش‌دبستانی با اختلال هماهنگی رشد انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش حاضر، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی کودکان ۵تا۶سالهٔ دارای اختلال هماهنگی رشدی شهر یزد در سال ۱۳۹۸ تشکیل دادند. از میان این کودکان سی نفر به‌شیوهٔ نمونه‌گیری دردسترس وارد مطالعه شدند. سپس به‌صورت تصادفی در دو گروه پانزده‌نفرهٔ آزمایش و گواه قرار گرفتند. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامهٔ تجدیدنظرشدۀ اختلال هماهنگی رشدی (ویلسون و همکاران، ۲۰۰۹)، خرده‌آزمون پردازش دیداری‌فضاییِ نسخهٔ نوین هوش‌آزمای تهران-استنفورد-بینه (کامکار و همکاران، ۱۳۸۵) و خرده‌آزمون عملکرد تعادلیِ آزمون تبحر حرکتی برونینکس-اوزرتسکی (برونینکس، ۱۹۷۸) انجام شد. مداخلات مربوط به تقویت کارکردهای حسی‌حرکتی صرفاً روی گروه آزمایش در ۲۴ جلسهٔ شصت‌دقیقه‌ای انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس در نرم‌افزار SPSS نسخۀ ۱۶ تجزیه‌وتحلیل شد. سطح معناداری آزمون‌های آماری ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد. 
یافته‌ها: نتایج نشان داد، پس از حذف اثر پیش‌آزمون، در پس‌آزمون، بین گروه آزمایش و گروه گواه در میانگین نمرات پردازش دیداری‌فضایی و عملکرد تعادلی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشد تفاوت معنادار وجود داشت (۰٫۰۰۱>p). اندازهٔ اثر تقویت حسی‌حرکتی بر پردازش دیداری‌فضایی ۰٫۴۶۰ و بر عملکرد تعادلی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی ۰٫۶۲۶ به‌دست آمد. 
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌ها نتیجه گرفته می‌شود که تقویت کارکردهای حسی‌حرکتی موجب ارتقای پردازش دیداری‌فضایی و عملکرد تعادلی کودکان پیش‌دبستانی دارای اختلال هماهنگی رشد می‌شود؛ بنابراین استفاده از روش مذکور به متخصصان در این زمینه توصیه می‌شود.