زمینه و هدف: فرآیند ارزیابی بلع سابقه‌ای طولانی دارد. مقیاس‌های ارزیابی بلع به ما توانایی مشاهدات نظام‌یافته را می‌دهند که به ارزیابی جامع نزدیک‌ترند. پژوهش حاضر با هدف انتخاب و ترجمه و اعتبارسنجی مقیاس ارزیابی دهانی‌حرکتی کودکان انجام شد.
روش‌بررسی: ابتدا با جست‌و‌جو در پایگاه‌ داده‌ها به مطالعات مرور منظم درزمینهٔ ارزیابی غیرابزاری بلع و خوردن در کودکان دسترسی حاصل شد. باتوجه به اموری مثل دربرداشتن حوزه‌های عملکرد بلع و نمرهٔ برش، مقیاس ارزیابی دهانی‌حرکتی کودکان از ریلی و همکارانش سال ۱۹۹۵، انتخاب شد. این مقیاس طبق پروتکل سازمان بهداشت جهانی به فارسی برگردانده ‌شده که شامل مراحل ترجمه، پانل کارشناسی، ترجمهٔ معکوس، اجرای پیش‌آزمون روی ۱۰ کودک دچار اختلال بلع و تهیهٔ نسخهٔ نهایی مقیاس بود. سپس این نسخه به‌منظور بررسی توانایی ارزیابی درقالب پرسشنامه در اختیار ۱۰ گفتاردرمانگر حاذق در حیطهٔ بلع قرار گرفت.
یافته‌ها: در تحقیق حاضر، مقیاس ارزیابی دهانی‌حرکتی کودکان به زبان فارسی با ۶۵ گویه به‌دست آمد. اجرای پیش‌آزمون نشان داد این مقیاس باید به‌صورت گویه‌به‌گویه و مشاهدهٔ مستقیم کودک نمره‌گذاری شود. گفتاردرمانگران ارزیاب، تمام گویه‌های این مقیاس را دارای توانایی ارزیابی‌ برآورد کردند و بررسی اعتبار بین ارزیاب مشخص کرد تفاوتی بین نتایج ارزیاب‌ها وجود ندارد (۰٫۲۳۸=p و ۰٫۱۱۲=kendall's w). 
نتیجه‌گیری: مقیاس ارزیابی دهانی‌حرکتی کودکان به‌عنوان مقیاس ارزیابی غیرابزاری مبتنی‌بر مشاهده برای آسیب‌شناسان گفتار و زبان ایرانی امکان استفاده‌ دارد و پیشنهاد می‌شود مقیاس در مطالعات بعدی از نظر پایایی تحت بررسی قرار گیرد.