چکیده
زمینه و هدف: مت‌آمفتامین محرکی بسیار اعتیادآور و مقلد دستگاه سمپاتیک است که در حال حاضر به‌صورت گسترده سوء‌مصرف شده و دارای اثرات مخربی بر کارکردهای اجرایی است. از آن‌جایی که یافته‌های پژوهش‌ها دربارهٔ اثربخشی پرهیز بر روی انواع کارکردهای اجرایی در این افراد متناقض است، بنابراین در این پژوهش به بررسی تأثیر پرهیز بر بهبود توجه پایدار، بازداری پاسخ، و حافظهٔ آینده‌نگر در سوءمصرف‌کنندگان قبلی این ماده پرداخته شد. 
روش‌بررسی: در این مطالعه ۲۰ سوءمصرف‌کنندهٔ مزمن مت‌آمفتامین از طریق نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و در فواصل ۲ هفته، ۲ ماه و ۶ ماه پرهیز از این ماده ارزیابی شد. به‌منظور بررسی توجه پایدار، بازداری پاسخ، و حافظهٔ آینده‌نگر به‌ترتیب از آزمون‌های عملکرد پیوسته، رنگ‌واژه استروپ و پرسشنامهٔ سنجش حافظهٔ مربوط به آینده استفاده گردید. داده‌ها با کمک آزمون تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری تجزیه و تحلیل شد. 
یافته‌ها: میانگین نمرهٔ توجه پایدار در سه مقطع زمانی مختلف، تفاوت معنا‌داری با یکدیگر نداشت (۰٫۲۱p=). میانگین نمرهٔ بازداری پاسخ در سه مقطع زمانی مختلف تفاوت معنا‌داری با یکدیگر نداشت (۰٫۴۷=p). میانگین حافظهٔ آینده‌نگر در سه مقطع زمانی مختلف تفاوت معنا‌داری با یکدیگر نداشت (۰٫۵۴=p). 
نتیجه‌گیری: پژوهش حاضر نشان داد پرهیز از مصرف مت‌آمفتامین در سوءمصرف‌کنندگان مزمن این ماده، بهبود معناداری در توجه پایدار، بازداری پاسخ و حافظهٔ آینده‌نگر را موجب نمی‌گردد. این یافته‌ها بیانگر عدم تأثیر پرهیز بر جنبه‌های شناختی اعتیاد است که البته بایستی با احتیاط استفاده شود.