زمینه و هدف: افسردگی از بیماری‌های بسیار شایع‌ اعصاب و روان است که به زمان و مکان مشخصی اختصاص ندارد. دورهٔ تحصیلی دانشگاهی به‌واسطهٔ حضور عوامل متعدد، دوران فشارزایی بوده که احتمال رخ‌دادن افسردگی زیاد است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی به‌شیوهٔ گروهی بر ذهن‌آگاهی و مهارت‌های بین‌فردی دانشجویان زن مبتلا به افسردگی انجام شد. 
روش‌بررسی: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی دانشجویان زن دانشگاه آزاد اسلامی نجف‌آباد تشکیل دادند که در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ مشغول به تحصیل بودند. از این میان به‌شیوهٔ نمونه‌گیری هدفمند ۳۰ آزمودنی به‌کمک پرسشنامهٔ افسردگی بک انتخاب شده و در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گواه (۱۵ نفر) قرار گرفتند. برای گروه آزمایش به‌مدت هشت جلسهٔ ۹۰‌دقیقه‌ای، رفتاردرمانی دیالکتیکی به‌روش گروهی اجرا شد. جهت جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس افسردگی بک (۱۹۶۱) و مقیاس پنج‌عاملی ذهن‌آگاهی بائر و همکاران (۲۰۰۶) و مقیاس مهارت‌های بین‌فردی جرابک (۲۰۰۴) استفاده گردید که در پیش‌آزمون و پس‌آزمون برای هر دو گروه به‌کار رفت. آماره‌های توصیفی مربوط به میانگین و انحراف استاندارد متغیرهای پژوهش به‌تفکیک دو گروه ارزیابی و پیش‌فرض‌‌های اصلی برای تحلیل کواریانس، شامل نرمال‌بودن توزیع نمرات و همسانی واریانس‌‌های نمرات و همگنی شیب‌ خط رگرسیون بررسی شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس در سطح معناداری ۰٫۰۵>p صورت گرفت. 
یافته‌ها: نتایج نشان داد رفتاردرمانی دیالکتیکی در ارتقای ذهن‌آگاهی (۰٫۰۱۸=p) دانشجویان زن مبتلا به افسردگی مؤثر بود؛ اما در بهبود مهارت‌های بین‌فردی آن‌ها تأثیری نداشت.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش رفتاردرمانی دیالکتیکی به‌شیوهٔ گروهی موجب ارتقای ذهن‌آگاهی دانشجویان زن مبتلا به افسردگی می‌شود؛ اما در بهبود مهارت‌های بین‌فردی آن‌ها تأثیرگذار نیست؛ بنابراین، مداخلهٔ مذکور به‌‌عنوان درمانی مؤثر می‌تواند در بهبود نشانه‌های افسردگی کاربرد داشته باشد و می‌توان با اجرای آن به بهترشدن وضعیت مبتلایان به افسردگی کمک کرد.