جلد 9 - شماره سال ۱۳۹۸
جلد (9): 71 |
برگشت به فهرست نسخه ها
محسن سعیدمنش1 
، مژگان شیخ اشکوری*1 ، مهدیه عزیزی2
، مژگان شیخ اشکوری*1 ، مهدیه عزیزی2
1- دانشگاه علم و هنر یزد
2- دانشگاه علامه طباطبایی؛ عضو گروه آموزشی دانشگاه علم و هنر یزد
2- دانشگاه علامه طباطبایی؛ عضو گروه آموزشی دانشگاه علم و هنر یزد
چکیده: (3004 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال نافرمانی مقابلهای، سازگاری کودکان را در وضعیت بحرانی قرار میدهد و چالشی جدی برای خانواده و محیط آموزشی محسوب میشود. هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی درمان گروهی مبتنیبر پذیرش و تعهد بر میزان سازگاری دانشآموزان پسر دارای اختلال نافرمانی مقابلهای بود.
روشبررسی: طرح پژوهش، نیمهتجربی از نوع آزمایشی با پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. این پژوهش بهمنظور اثربخشی درمان گروهی پذیرش و تعهد بر میزان سازگاری دانشآموزان ۸تا۱۲سالهٔ شهرستان تنکابن دارای اختلال نافرمانی مقابلهای انجام شد. نمونهٔ آماری را ۳۰ دانشآموز تشکیل دادند که در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در این تحقیق از ابزار پژوهش مقیاس درجهبندی اختلال نافرمانی مقابلهای و پرسشنامهٔ سازگاری دانشآموزان ابتدایی استفاده شد. برنامهٔ جلسات آموزشی در هشت جلسهٔ ۴۵دقیقهای براساس برنامهٔ درمانی برگرفته از جلسات درمانی رویکرد راهحلمحور تنظیم شد. برای تعیین طبیعیبودن دادهها، آزمون کولموگروفاسمیرنوف و جهت تحلیل دادهها، آزمون تحلیل کوواریانس بهکمک نرمافزار SPSS-22 بهکار رفت.
یافتهها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد هشت جلسه درمان گروهی مبتنیبر پذیرش و تعهد موجب افزایش در سازگاری (۰٫۰۰۱≤p) و سازگاری عاطفی (۰٫۰۰۱≤p) و سازگاری تحصیلی (۰٫۰۰۱≤p) دانشآموزان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابلهای شده است.
نتیجهگیری: باتوجه به یافتههای پژوهش میتوان بیان کرد درمان گروهی مبتنیبر پذیرش و تعهد میتواند بهعنوان روش درمانی مؤثر برای افزایش سازگاری دانشآموزان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابلهای استفاده شود.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |