زمینه و هدف: از ویژگیهای بیماران اختلال وسواسی-اجباری الگوهای نافذ کمالگرایی و انعطافناپذیری است. کمالگرایی پیامدهایی همچون افسردگی و اختلالهای رودهای و احساس گناه را بهدنبال دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش تکنیکهای شناختی شفقتدرمانی بر کمالگرایی و احساس گناه در نوجوانان دختر مبتلا به وسواس در شهر یزد صورت گرفت.
روشبررسی: روش پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی دانشآموزان دختر دورۀ متوسطهٔ دوم شهر یزد تشکیل دادند که در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ مشغول به تحصیل بودند. از بین آنها ۳۰ نفر مبتلا به وسواس بهروش غیرتصادفی دردسترس انتخاب شدند و ۱۵ نفر بهصورت تصادفی در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه گواه قرار گرفتند. سپس صرفاً برای گروه آزمایش آموزش تکنیکهای شفقتدرمانی اجرا شد. در این پژوهش، پرسشنامهٔ تجدیدنظرشدهٔ وسواس فکری-عملی (فوا و همکاران، ۲۰۰۲)، مقیاس کمالگرایی اهواز (نجاریان و همکاران، ۱۳۷۸) و پرسشنامهٔ احساس گناه (کوگلر و جونز، ۱۹۹۲) بهکار رفت. برای تحلیل دادهها از روش تحلیل کوواریانس توسط نرمافزار SPSS استفاده شد. سطح معناداری ۰٫۰۵ درنظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج نشان داد، با حذف اثر نمرات پیشآزمون، آموزش تکنیکهای شفقتدرمانی موجب کاهش معنادار نمرات متغیرهای کمالگرایی (۰٫۰۰۱>p) و احساس گناه (۰٫۰۰۳=p) پس از درمان در گروه آزمایش درمقایسه با گروه گواه شد.
نتیجهگیری: براساس یافتههای پژوهش نتیجه گرفته میشود، تکنیکهای شناختی شفقتدرمانی میتواند بهعنوان رویکردی مؤثر بر کاهش کمالگرایی و کاهش احساس گناه نوجوانان دختر مبتلا به وسواس شهر یزد استفاده شود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |