زمینه و هدف: اختلال طیف اتیسم، اختلالی عصبی‌تحولی است که در سال‌های اولیهٔ کودکی نمایان می‌شود. مطالعات پیشین نشان داده‌اند که اجرای تمرین در آب می‌تواند جهت بهبود مشکلات رفتاری و جسمانی کودکان مبتلا به این اختلال به‌کار رود؛ اما در زمینهٔ تأثیر آن بر بهبود عادت‌های خواب در اختلال اتیسم کمبودهایی وجود دارد؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر تمرین در آب بر رفتارهای کلیشه‌ای و عادت‌های خواب در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون‌پس‌آزمون با انتخاب گروه کنترل بود. به این منظور، بیست کودک دارای اتیسم با میانگین سنی ۲٫۹۱±۱۰٫۹۰ سال به‌صورت دردسترس انتخاب شده و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به‌مدت ده هفته، هفته‌ای دو جلسهٔ ۶۰دقیقه‌ای به تمرین در آب پرداخت. والدین کودکان، قبل از شروع و پس از پایان ده هفته مداخله، پرسشنامهٔ رفتارهای کلیشه‌ای و عادت‌های خواب کودکان را تکمیل کردند. از آزمون شاپیروویلک جهت تعیین نرمال‌بودن داده‌ها و از آزمون تحلیل کوواریانس برای مقایسهٔ میانگین گروه‌ها قبل و بعد از مداخله استفاده شد.
یافته‌ها: ده هفته تمرین در آب تأثیر معنا‌داری بر رفتارهای کلیشه‌ای و عادت‌های خواب در کودکان اتیسم دارد (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: ورزش‌های آبی می‌تواند مداخله‌ای ارزشمند اضافه‌شده به برنامه‌های کودکان طیف اتیسم جهت کاهش رفتارهای کلیشه‌ای و بهبود الگوی خواب باشد.