جلد 10 - شماره سال ۱۳۹۹
جلد (10): 176 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Naghizadeh Z, Badami R. Comparing Practice Rate and Some Environmental Factors in Talent Development Environment Among Disabled and Non-Disabled Thrower Athletes. MEJDS 2020; 10 :176-176
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1211-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1211-fa.html
نقی زاده زهرا، بادامی رخساره. مقایسهٔ میزان تمرین و برخی از عوامل محیطی موجود در محیط پرورش پرتابگران دوومیدانی‌کار معلول و غیرمعلول. مجله مطالعات ناتوانی. 1399; 10 () :176-176
زهرا نقی زاده1 
، رخساره بادامی* 1
، رخساره بادامی* 1
1- دانشکدهٔ تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)
چکیده: (5230 مشاهده)
زمینه و هدف: یکی از عوامل مهم در اکتساب خبرگی، میزان تمرین و ویژگی‌های محیط پرورش استعداد است. هدف از پژوهش حاضر مقایسهٔ میزان تمرین و برخی از عوامل محیطی موجود در محیط پرورش پرتابگران دوومیدانی‌کار معلول و غیرمعلول بود.
روش‌بررسی: روش پژوهش توصیفی و از نوع علی‌مقایسه‌ای بود. جامعهٔ آماری پژوهش حاضر را دوومیدانیکاران غیرمعلول و معلول رقابت‌کننده در سطوح ملی و بین‌المللی در رشتهٔ پرتاب‌ها تشکیل دادند. پنجاه پرتابگر (۲۵ معلول و ۲۵ غیرمعلول) به‌صورت دردسترس و هدف‌مند انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامهٔ تاریخچهٔ تکاملی ورزشکاران (هوپ‌وود و همکاران، ۲۰۱۰)، سن شروع ورزش، میزان تمرین، میزان حمایت‌های دریافت‌شده و سن شروع ورزش دوومیدانی ثبت شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تی‌مستقل صورت گرفت. سطح معناداری ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: بین دو گروه به‌لحاظ سن شروع ورزش دوومیدانی (۰٫۰۰۴=p) و سن اولین مسابقه (۰٫۰۱۳=p) تفاوت وجود داشت و دوومیدانیکاران غیرمعلول در سن کمتری ورزش دوومیدانی را شروع و در مسابقه شرکت کردند؛ اما میانگین ساعات تمرین دوومیدانی (۰٫۰۲۴=p) و بدنسازی (۰٫۰۱۴=p) در دوومیدانیکاران معلول بیشتر از دوومیدانیکاران غیرمعلول به‌دست آمد. همچنین میزان حمایت دریافت‌شده از مربی و والدین (۰٫۰۰۱>p) و میزان بهره‌مندی از امکانات ورزشی (۰٫۰۰۴=p) در دوومیدانیکاران معلول کمتر از دوومیدانیکاران غیرمعلول بود.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش، در میزان تمرین و برخی از عوامل محیطی بین دوومیدانیکاران معلول و غیرمعلول تفاوت معناداری وجود دارد و معلولان از تسهیلات محیطی کمتری بهره می‌برند؛ بنابراین مسئولان ورزش معلولان باید در این زمینه تلاش بیشتری کنند.
روش‌بررسی: روش پژوهش توصیفی و از نوع علی‌مقایسه‌ای بود. جامعهٔ آماری پژوهش حاضر را دوومیدانیکاران غیرمعلول و معلول رقابت‌کننده در سطوح ملی و بین‌المللی در رشتهٔ پرتاب‌ها تشکیل دادند. پنجاه پرتابگر (۲۵ معلول و ۲۵ غیرمعلول) به‌صورت دردسترس و هدف‌مند انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامهٔ تاریخچهٔ تکاملی ورزشکاران (هوپ‌وود و همکاران، ۲۰۱۰)، سن شروع ورزش، میزان تمرین، میزان حمایت‌های دریافت‌شده و سن شروع ورزش دوومیدانی ثبت شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تی‌مستقل صورت گرفت. سطح معناداری ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: بین دو گروه به‌لحاظ سن شروع ورزش دوومیدانی (۰٫۰۰۴=p) و سن اولین مسابقه (۰٫۰۱۳=p) تفاوت وجود داشت و دوومیدانیکاران غیرمعلول در سن کمتری ورزش دوومیدانی را شروع و در مسابقه شرکت کردند؛ اما میانگین ساعات تمرین دوومیدانی (۰٫۰۲۴=p) و بدنسازی (۰٫۰۱۴=p) در دوومیدانیکاران معلول بیشتر از دوومیدانیکاران غیرمعلول به‌دست آمد. همچنین میزان حمایت دریافت‌شده از مربی و والدین (۰٫۰۰۱>p) و میزان بهره‌مندی از امکانات ورزشی (۰٫۰۰۴=p) در دوومیدانیکاران معلول کمتر از دوومیدانیکاران غیرمعلول بود.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش، در میزان تمرین و برخی از عوامل محیطی بین دوومیدانیکاران معلول و غیرمعلول تفاوت معناداری وجود دارد و معلولان از تسهیلات محیطی کمتری بهره می‌برند؛ بنابراین مسئولان ورزش معلولان باید در این زمینه تلاش بیشتری کنند.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
توانبخشی
فهرست منابع
1. Vaez Mousavi SMK,. Mosayebi F. Ravanshenasi Varzesh [Sport Psychology]. Tehran: SAMT; 2007. [Persian]
2. Wolfenden LE, Holt NL. Talent development in elite junior tennis: perceptions of players, parents, and coaches. Journal of Applied Sport Psychology. 2005;17(2):108–26. [DOI]
3. Bloom BS, Sosniak LA. Developing Talent in Young People. 1st ed. New York: Ballantine Books; 1985.
4. Côté J. The influence of the family in the development of talent in sport. The Sport Psychologist. 1999;13(4):395–417.
5. Côté J, Hay J. Children’s Involvement in Sport: A Developmental Perspective. In: Silva JM, Stevens DE. Psychological Foundations of Sport. Boston: Allyn and Bacon; 2002. pp:484–502.
6. Angelina Tan LS, Jeffrey Low FL. Developmental Practice Activities of Elite Youth Swimmers. MoHE. 2014;3:27–34. [DOI]
7. Cote J, Fraser-Thomas J. Play, Practice and Athlete Development. In: Farrow D. Developing Sport Expertise: Researchers and Coaches Put Theory Into Practice. New York: Routledge; 2013. pp:17–28.
8. Lemez S, Wattie N, Dehghansai N, Baker J. Developmental pathways of Para athletes: Examining the sporting backgrounds of elite Canadian wheelchair basketball players. Current Issues in Sport Science (CISS). 2020;5:1-10. [DOI]
9. Hopwood M, MacMahon C, Baker J, Farrow D. The Developmental History of Athletes Questionnaire (DHAQ): Considerations when collecting athlete training histories. Journal of Sport & Exercise. 2010;32:S176-S177.
10. Joung H-J, Lee Y. Psychological well-being, basic psychological needs, and social support among korean wheelchair curling players. International Journal of Human Movement Science. 2018;12(2):131–143. [Korean]
11. Wickman K, Nordlund M, Holm C. The relationship between physical activity and self-efficacy in children with disabilities. Sport in Society. 2018;21(1):50–63. [DOI]
12. Memmert D, Baker J, Bertsch C. Play and practice in the development of sport-specific creativity in team ball sports. High Ability Studies. 2010; 21(1),3-18. [DOI]
13. Soberlak P, Cote J. The developmental activities of elite ice hockey players. Journal of Applied Sport Psychology. 2003;15(1),41-9. [DOI]
14. Nasri M, Badami R. Comparing the expertise acquisition process among the young rock climbers at different levels of competition, based on the evolutionary model of sports participation. Motor Behavior. 2017;9(29):109–34. [Persian] [DOI]
15. Ericsson KA, Krampe RT, Tesch-Römer C. The role of deliberate practice in the acquisition of expert performance. Psychological Review. 1993;100(3):363–406. [DOI]
16. Kew F. Sport: Social Problems and Issues. Oxford: Butterworth-Heinemann; 2009.
17. Dieffenbach K, Statler T, Moffett A. Pre and post games perceptions of factors influencing coach and athlete performance at the Beijing Paralympics. Colorado Springs, CO: USOC and Paralympic Program; 2009.
18. Jalali Farahani, M. Principles, bases, and goals of sport for the disables. Tehran: Sport Sciences Publicationl; 2013.
19. Vierimaa M, Bruner MW, Côté J. Positive youth development and observed athlete behavior in recreational sport. PLoS One. 2018;13(1): e0191936. [DOI]
20. Brittain I. The Paralympic Games Explained. New York: Routledge; 2016.
21. De Pauw KP, Gavron SJ. Coaches of athletes with disabilities. Physical Educator. 1991;48(1):33.
22. Hanrahan SJ, Andersen MB, editors. Handbook of Applied Sport Psychology: A Comprehensive Guide for Students and Practitioners. New York: Routledge; 2010.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
