هدف: اختلال وسواس خواندن و نوشتن نوعی وسواس عملی است که مشخصهٔ عمدهٔ آن بازخوانی و بازنویسی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی (تحلیل عاملی تأییدی، روایی افتراقی، پایایی و تعیین نقطهٔ برش) مقیاس وسواس خواندن و نوشتن در بین دانش‌آموزان دبیرستانی شهرستان بابل انجام شد.
روش‌بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی و مطالعات روان‌سنجی بود. جامعهٔ آماری این پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان دبیرستانی شهرستان بابل در سال تحصیلی ۹۷- ۱۳۹۶ بوده، از این تعداد ۴۱۰ دانش‌آموز با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. تحلیل ساختار عاملی‌ مقیاس وسواس خواندن و نوشتن با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی، روایی افتراقی با استفاده از آزمون t مستقل، پایایی از طریق ضریب آلفای کرونباخ و تعیین نقطهٔ برش به‌وسیلهٔ منحنی راک انجام شد. نرم‌افزار Lisrel نسخهٔ ۸٫۵۰ و نرم‌افزار MedCalc نسخهٔ ۱۸٫۵ جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده گردیدند.
یافته‌ها: نتایج حاکی از عدم برازش مطلوب مدل اصلی مقیاس وسواس خواندن و نوشتن (۲۱ گویه ای) بود، اما بعد از حذف ۳ گویه، مدل دوم با ۱۸ گویه از شاخص‌های نیکویی برازش مطلوبی برخوردار شد. همچنین تفاوت معنادار بین نمره‌های دانش‌آموزان دچار اختلال وسواس خواندن و نوشتن و سالم نشان از روایی افتراقی مقیاس در سنجش وسواس خواندن و نوشتن داشت (۰٫۰۰۱=p). سطح زیر منحنی راک معادل ۰٫۸۰ بود، با استفاده از شاخص یودن، نقطهٔ برش ۸۲ به‌عنوان بهترین نقطهٔ برش مقیاس در نظر گرفته شد، در این نقطه حساسیت و ویژگی مقیاس به‌ترتیب ۶۶٫۶۷ و ۸۳٫۳۳ بود.
نتیجه‌گیری: با درنظر‌گرفتن نتایج شاخص‌های روان‌سنجی مطلوب می‌توان از نسخهٔ تعدیل‌شدهٔ مقیاس وسواس خواندن و نوشتن جهت غربالگری و سنجش وسواس خواندن و نوشتن دانش‌آموزان دبیرستانی استفاده نمود.