جلد 9 - شماره سال ۱۳۹۸                   ‫جلد (9): 13 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر
چکیده:   (2422 مشاهده)
هدف: پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش شناختی رفتاری مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی به مادران بر خودکارآمدی فرزندان ناتوانی یادگیری خاص آن‌ها در شهر تهران انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی و از نوع طرح‌های پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری این پژوهش را تمام مادران و دانش آموران ۸ تا ۱۲ سالهٔ دارای ناتوانی یادگیری خاص در شهر تهران تشکیل می‌دادند که از بین آن‌ها ۵۶ نفر (۲۸ مادر و ۲۸ کودک) به‌شیوهٔ نمونه‌گیری مبتنی‌بر هدف انتخاب شدند و به‌شیوهٔ تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامهٔ خودکارآمدی دانش‌آموز مورگان-جینکز (۱۹۹۹) بود که قبل و بعد از مداخله و در مرحلهٔ پیگیری سه‌ماهه برروی هر دو گروه گواه و آزمایش اجرا شد. آزمودنی‌های گروه آزمایش در ۸ جلسهٔ دوساعته تحت درمان شناختی رفتاری مبتنی بر ذهن‌آگاهی قرار گرفتند. گروه گواه هیچ‌گونه آموزش درمانی ویژه‌ای دریافت نکرد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در سطح توصیفی با استفاده از میانگین و انحراف‌معیار و در سطح استنباطی با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان شناختی رفتاری مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی به مادران بر خودکارآمدی فرزندان آن‌ها در گروه آزمایش تأثیر معناداری نداشت.
نتیجه‌گیری: آموزش شناختی رفتاری مبتنی بر ذهن‌آگاهی به مادران به‌عنوان بخشی از درمان کودکان با ناتوانی یادگیری خاص باید بااحتیاط به‌ کار رود.
متن کامل [PDF 635 kb]   (664 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: روانشناسی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.