چکیده:
هدف :
لکنت یک اختلال گفتاری است و  تحقیقات اخیر آسیب عملکردهای حافظه را در افراد مبتلا به لکنت نشان دادند. حافظه کاذب نوعی تحریف حافظه است که می تواند بر عملکرد های مختلف حافظه تاثیر منفی داشته باشد. هدف این مطالعه بررسی حافظه کاذب در کودکان مبتلا به لکنت و طبیعی است.
 
روش بررسی:
این یک مطالعه توصیفی – تحلیلی بود که بر روی 30 کودک 12 – 6 ساله مبتلا به لکنت و طبیعی انجام گردید. در پژوهش حاضر برای بررسی حافظه ی کاذب از الگوی درم بهره گرفته شد. در این برنامه به کودکان فهرست هایی از کلمات ارایه شد که هریک از آنها به طور معنایی با یک کلمه ی کلیدی ارتباط داشت. پس از ارایه ی هر فهرست آزمون یادآوری اجرا شده و سپس فهرست بعدی ارایه گردید. در پایان پس از ارایه ی همه ی فهرست ها، آزمون باز شناسی اجرا شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل استفاده شد. در تمامی محاسبات  p< 0/05 به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.
 
یافته ها:
بر اساس نتایج بدست آمده تفاوت بین میزان حافظه کاذب در کودکان مبتلا به لکنت و عادی معنادار بود (001/0 p <).  اما نتایج آزمون بازشناسی نشان داد که تفاوت معناداری بین  بازشناسی واژه ها در دو گروه کودکان مبتلا به لکنت و عادی وجود ندارد. (368/0 p <)
نتیجه گیری:
با توجه به داده های بدست آمده در این مطالعه، تحریف های حافظه ای در کودکان مبتلا به لکنت بیشتر از کودکان طبیعی است، بنابراین تمرینات حافظه مثل حافظه فعال می تواند به درمان آنها کمک کند.

واژه‌های کلیدی: لکنت، حافظه، جافظه کاذب.