زمینه و هدف : آگاهی از ویژگی های خود و ارزیابی آنها از معدود مفاهیم مورد علاقه تمامی انسان‌ها است. از جمله این سازه ها می توان به حرمت خود اشاره کرد،که تحت تاثیر عوامل زیادی قرار دارد. لذا این پژوهش با هدف بررسی نقش واسطه ای نشخوار خشم در رابطه بین عاطفه خودآگاه و حرمت خود انجام شد.
روش بررسی : روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل  تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی شیراز در سال تحصیلی 97-96 بود که ۳۲۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس مورد بررسی قرار گرفتند و از آنها خواسته شد تا مقیاس عاطفه خودآگاه ، مقیاس نشخوار خشم و مقیاس حرمت خود روزنبرگ را تکمیل نمایند. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از روش رگرسیون چندگانه - سلسله مراتبی استفاده شد و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS23، در سطح معناداری 05/0 انجام گرفت.
یافته ها : نتایج نشان داد همبستگی مستقیم معناداری بین متغیر های عاطفه خودآگاه و نشخوار خشم و همبستگی منفی معناداری بین حرمت خود و نشخوار خشم وجود داشت (001/0P=). عاطفه خودآگاه با میانجیگری نشخوار خشم با حرمت خود دارای واریانس تبیین 5/11  بود.
نتیجه گیری : با توجه به اینکه عاطفه خودآگاه با میانجیگری نشخوار خشم، نقش پیش بینی کنندگی در حرمت خود را دارد، پیشنهاد می شود راهکارهایی در جهت کاهش تجربیات عاطفه خودآگاه (شرم و گناه) و همچنین نشخوار خشم، برای ارتقای حرمت خود ( عزت نفس ) ارائه گردد.