جلد 10 - شماره سال ۱۳۹۹
جلد (10): 103 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mokhtari M, Dortaj F, Delavar A, Haji Alizadeh K. Developing a Treatment Package based on Parent-Child Interaction and Evaluating its Effects on School Anxiety in Female Students. MEJDS 2020; 10 :103-103
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1473-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1473-fa.html
مختاری مریم، درتاج فریبرز، دلاور علی، حاجی علیزاده کبری. اثربخشی درمان مبتنی‌بر تعامل والد-کودک بر کاهش اضطراب مدرسهٔ دختران. مجله مطالعات ناتوانی. 1399; 10 () :103-103
مریم مختاری1 
، فریبرز درتاج* 2، علی دلاور2 ، کبری حاجی علیزاده1
، فریبرز درتاج* 2، علی دلاور2 ، کبری حاجی علیزاده1
1- گروه روانشناسی، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی
2- گروه روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی
2- گروه روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی
چکیده: (2158 مشاهده)
زمینه و هدف: تعامل والدین با کودکان خود می‌تواند بر عوامل روان‌شناختی متعددی همچون اضطراب مدرسه و مدرسه‌هراسی کودکان تأثیر داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان مبتنی‌بر تعامل والد-کودک بر اضطراب مدرسه و مدرسه‌هراسی دختران پایهٔ پنجم ابتدایی انجام شد.
روش‌بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری این پژوهش تمامی دختران مشغول به تحصیل در پایهٔ پنجم ابتدایی در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ در شهر سیرجان بودند. تعداد سی آزمودنی به‌صورت هدف‌مند به‌عنوان نمونه انتخاب شده و به‌طور تصادفی در دو گروه مداخله (پانزده نفر) و گواه (پانزده نفر) گمارده شدند. از پرسشنامه‌های اضطراب مدرسه لینهام و همکاران (۲۰۰۸) و آزمون اختلالات مرتبط با اضطراب کودکان بیرماهر (۱۹۹۹) استفاده شد. طرح درمان مبتنی‌بر تعامل والد-کودک استفاده‌شده در این پژوهش برداشتی برگرفته از مطالعاتی مختلف در این زمینه بود. برنامهٔ درمان در چهارده جلسهٔ ۶۰دقیقه‌ای برگزار شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر در سطح معنا‌داری ۰٫۰۵ صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد، یک‌دوره برنامهٔ درمانی تعامل والد-فرزند موجب کاهش اضطراب مدرسه در کودکان دارای اضطراب شدید در گروه آزمایش شده است (۰٫۰۰۱>p و ۳۵۲٫۰۲=F)؛ همچنین یک‌دوره برنامهٔ درمانی تعامل والد-فرزند سبب کاهش نمرات مدرسه‌هراسی در کودکان دارای اضطراب شدید در گروه آزمایش شده است (۰٫۰۰۱>p و ۳۲۹٫۰۰=F).
نتیجه‌گیری: به‌طورکلی می‌توان بیان کرد نزدیک‌کردن والدین به کودکان ازطریق بازی و فرآیند کار گروهی حاکم در این برنامه و حمایت والدین بر آموزش به یکدیگر ازجمله فواید اساسی این نوع درمان در کاهش اضطراب مدرسه و مدرسه‌هراسی در کودکان بوده است.
روش‌بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری این پژوهش تمامی دختران مشغول به تحصیل در پایهٔ پنجم ابتدایی در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ در شهر سیرجان بودند. تعداد سی آزمودنی به‌صورت هدف‌مند به‌عنوان نمونه انتخاب شده و به‌طور تصادفی در دو گروه مداخله (پانزده نفر) و گواه (پانزده نفر) گمارده شدند. از پرسشنامه‌های اضطراب مدرسه لینهام و همکاران (۲۰۰۸) و آزمون اختلالات مرتبط با اضطراب کودکان بیرماهر (۱۹۹۹) استفاده شد. طرح درمان مبتنی‌بر تعامل والد-کودک استفاده‌شده در این پژوهش برداشتی برگرفته از مطالعاتی مختلف در این زمینه بود. برنامهٔ درمان در چهارده جلسهٔ ۶۰دقیقه‌ای برگزار شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر در سطح معنا‌داری ۰٫۰۵ صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد، یک‌دوره برنامهٔ درمانی تعامل والد-فرزند موجب کاهش اضطراب مدرسه در کودکان دارای اضطراب شدید در گروه آزمایش شده است (۰٫۰۰۱>p و ۳۵۲٫۰۲=F)؛ همچنین یک‌دوره برنامهٔ درمانی تعامل والد-فرزند سبب کاهش نمرات مدرسه‌هراسی در کودکان دارای اضطراب شدید در گروه آزمایش شده است (۰٫۰۰۱>p و ۳۲۹٫۰۰=F).
نتیجه‌گیری: به‌طورکلی می‌توان بیان کرد نزدیک‌کردن والدین به کودکان ازطریق بازی و فرآیند کار گروهی حاکم در این برنامه و حمایت والدین بر آموزش به یکدیگر ازجمله فواید اساسی این نوع درمان در کاهش اضطراب مدرسه و مدرسه‌هراسی در کودکان بوده است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
فهرست منابع
1. van Berkel SR, Tucker CJ, Finkelhor D. The combination of sibling victimization and parental child maltreatment on mental health problems and delinquency. Child Maltreat. 2018;23(3):244–53. [DOI]
2. Shaver PR, Mikulincer M. Attachment theory and research: Resurrection of the psychodynamic approach to personality. Journal of Research in Personality. 2005;39(1):22–45. [DOI]
3. Beesdo K, Knappe S, Pine DS. Anxiety and anxiety disorders in children and adolescents: developmental issues and implications for DSM-V. Psychiatr Clin North Am. 2009;32(3):483–524. [DOI]
4. Hopkins J, Lavigne JV, Gouze KR, LeBailly SA, Bryant FB. Multi-domain models of risk factors for depression and anxiety symptoms in preschoolers: evidence for common and specific factors. J Abnorm Child Psychol. 2013;41(5):705–22. [DOI]
5. Stallard P. A Clinician’s Guide to Think Good-Feel Good: Using CBT with Children and Young People. Chichester, England ; Hoboken, NJ: Wiley; 2005.
6. Chaffin M, Funderburk B, Bard D, Valle LA, Gurwitch R. A combined motivation and parent-child interaction therapy package reduces child welfare recidivism in a randomized dismantling field trial. J Consult Clin Psychol. 2011;79(1):84–95. [DOI]
7. Shahni R, Davoudi I, Mehrabi Zadeh Hounarmand M, Zargar Y. Effectiveness of parent-based intervention on anxiety symptoms and externalizing problems of 6-9 years old children. Journal of Clinical Psychology. 2017;9(1):51–62. [Persian] [DOI]
8. Monga S, Rosenbloom BN, Tanha A, Owens M, Young A. Comparison of child-parent and parent-only cognitive-behavioral therapy programs for anxious children aged 5 to 7 years: short- and long-term outcomes. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 2015;54(2):138–46. [DOI]
9. Varela RE, Sanchez-Sosa JJ, Biggs BK, Luis TM. Parenting strategies and socio-cultural influences in childhood anxiety: Mexican, Latin American descent, and European American families. Journal of Anxiety Disorders. 2009;23(5):609–16. [DOI]
10. Mirzaei F, Shakerinia I, Asghari F. The associations between parent-child relationship and aggressive behavior among students. Quarterly Journal of Child Mental Health. 2016;2(4):21–34. [Persian] [Article]
11. Mohamadi A, Hajiamini Z, Ebadi A, Fathi-Ashtiani A, Aliasgari M. Effects of communication skills educational intervention of Mothers of school age children on their children anxiety level. Advances in Nursing & Midwifery. 2015;24(85):1–10. [Persian] [Article]
12. Hajiamini Z, Mohamadi A, Ebadi A, Fathi- Ashtiani A, Tavousi M, Montazeri A. The School Anxiety Scale-Teacher Report (SAS-TR): Translation and psychometric properties of the Iranian version. BMC Psychiatry. 2012;12:82. [DOI]
13. Birmaher B, Brent DA, Chiappetta L, Bridge J, Monga S, Baugher M. Psychometric properties of the Screen for Child Anxiety Related Emotional Disorders (SCARED): A replication study. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 1999;38(10):1230–6. [DOI]
14. Sharifian MS, Lavasani MG, Ejei J, Taremian F, Amrai K. The relationship among classroom community, attitude toward parents, anxiety disorders and depression with adolescent suicide probability. Procedia - Social and Behavioral Sciences. 2011;15:520–5. [DOI]
15. Palahang H, Rabiei M, Khorramdel K, Zerehpush A, Sajjadian P. Validity, Reliability and factor structure analysis of the revised version of the Screen for Child Anxiety Related Emotional Disorders-71 (SCARED-71). Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology. 2012;18(3):202–10. [Persian] [Article]
16. Brestan EV, Eyberg SM, Boggs SR, Algina J. Parent–child interaction therapy: Parents’ perceptions of untreated siblings. Child & Family Behavior Therapy. 1997;19(3):13–28. [DOI]
17. Eyberg SM, Funderburk BW, Hembree-Kigin TL, McNeil CB, Querido JG, Hood KK. Parent-child interaction therapy with behavior problem children: One and two year maintenance of treatment effects in the family. Child & Family Behavior Therapy. 2001;23(4):1–20. [DOI]
18. Pincus DB, Eyberg SM, Choate ML. Adapting parent-child interaction therapy for young children with separation anxiety disorder. Education and Treatment of Children. 2005;28(2):163–81.
19. Ware LM, Fortson BL, McNeil CB. Parent-child interaction therapy: A promising intervention for abusive families. The Behavior Analyst Today. 2003;3(4):375–82. [DOI]
20. Eyberg S. Tailoring and adapting parent-child interaction therapy to new populations. Education and Treatment of Children. 2005;28:197–201.
21. Boggs SR, Eyberg SM, Edwards DL, Rayfield A, Jacobs J, Bagner D, et al. Outcomes of parent-child interaction therapy: A comparison of treatment completers and study dropouts one to three years later. Child & Family Behavior Therapy. 2004;26(4):1–22. [DOI]
22. Mohajeri A, Pouretemad H, Shokri O, Khoshabi K. Effectiveness of parent-child interaction therapy on parental self-efficacy of mothers of children with high-functioning autism. Journal of Applied Psychology. 2013;7(125):21–38. [Persian] [Article]
23. Chapman LK, Petrie J, Vines L, Durrett E. The co-occurrence of anxiety disorders in African American parents and their children. Journal of Anxiety Disorders. 2012;26(1):65–70. [DOI]
24. Waters AM, Zimmer-Gembeck MJ, Farrell LJ. The relationships of child and parent factors with children’s anxiety symptoms: Parental anxious rearing as a mediator. Journal of Anxiety Disorders. 2012;26(7):737–45. [DOI]
25. Ogilvie AM. Balancing act: Child welfare and overindulgence. Children and Youth Services Review. 2006;28(6):610–9. [DOI]
26. Choate ML, Pincus DB, Eyberg SM, Barlow DH. Parent-child interaction therapy for treatment of separation anxiety disorder in young children: A pilot study. Cognitive and Behavioral Practice. 2005;12(1):126–35. [DOI]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
