زمینه و هدف: کنترل پاسچر یکی از مؤﻟﻔﻪﻫﺎی ﻣﻬﻢ زندگی‌ نابینایان است. پژوهش حاضر با هدف تأثیر یک ‌دوره تمرینات شناختی-حرکتی برایتونیک بر کنترل پاسچر زنان نابینا انجام شد.
روش‌بررسی: تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. شرکت‌کنندگان ۲۱ زن نابینای ۲۰ تا ۳۵ سالهٔ سالم استان اصفهان در سال ۱۳۹۷ بودند که به دو گروه ۱۲ نفرهٔ تجربی و ۹ نفرهٔ کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی دو ماه در تمرینات برایتونیک شرکت کرد. ابزار تحقیق دستگاه صفحهٔ نیرو بود که به‌وسیلهٔ آن کنترل پاسچر ایستا در دو حالت تکلیف مجرد و دوگانه (همراه با یک‌ فعالیت شناختی) ارزیابی شد. هر آزمون سه مرتبه تکرار و مدت ‌زمان هریک ۶۰ ثانیه در نظر گرفته شد. برای تحلیل داده‌ها آمار استنباطی شامل آزمون تی ‌مستقل و روش تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۳ در سطح معنا‌داری ۰٫۰۵ به‌کار رفت.
یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس برای هر دو تکلیف مجرد نشان داد که میانگین مقدار سرعت متوسط (۰٫۰۰۲=p)، انحراف‌ معیار سرعت در نمای جانبی (۰٫۰۰۴=p) و انحراف ‌معیار سرعت در نمای قدامی-خلفی (۰٫۰۰۵=p) در گروه تجربی به‌طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود؛ ولی انحراف ‌معیار جابه‌جایی در دو نمای جانبی (۰٫۴۱۶=p) و قدامی-خلفی (۰٫۵۳۹=p) بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس برای تکلیف دوگانه نشان داد که میانگین سرعت متوسط (۰٫۰۰۱>p)، انحراف‌ معیار سرعت در نمای جانبی (۰٫۰۰۱>p) و انحراف‌ معیار سرعت در نمای قدامی- خلفی (۰٫۰۰۱>p) در گروه تجربی به‌طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود، ولی انحراف‌ معیار جابه‌جایی در دو نمای جانبی (۰٫۱۶۵=p) و قدامی-خلفی (۰٫۴۶۹=p) بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت.
نتیجه‌گیری: تأثیر تمرینات برایتونیک بر کنترل پاسچر ایستای نابینایان در تکلیف مجرد و دوگانه مثبت ارزیابی می‌شود. این نتایج می‌تواند مدنظر سازمان بهزیستی، مدارس استثنایی و مراکز توان‌بخشی قرار گیرد.