زمینه و هدف: برای مواجه با رشد جمعیت در سالمندان لازم است آمادگی و برنامهریزی دقیقی در جوانب مختلف همچون معماری مراکز نگهداری از آنها صورت گیرد؛ بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی نحوهٔ ارتقای کیفیت محیط مراکز نگهداری از سالمندان برای بهبود ناتوانی آنها بود.
روشبررسی: روش پژوهش حاضر از نوع کیفی است که با استفاده از مطالعات کتابخانهای و بررسی مقالات نقد و نظر در فارسی و انگلیسیزبان منتشرشده از سال ۱۹۸۷ تا پایان سال ۲۰۱۸ انجام شد. به این منظور با جستوجو در بانکهای اطلاعاتی Science Direct، Magiran،Irandoc ،Iranmedex ،Scopus ، Design and Health، SID و ISI و با استفاده از واژگان کلیدی شامل سالمندان، مراکز نگهداری سالمندان، ارتقای کیفیت محیط سالمندان و بهبود ناتوانی سالمندان در تمامی مقالات، مطالب مرتبط استخراج شدند. ابتدا عواملی که میتوانستند کیفیت زندگی سالمندان را افزایش دهند، بررسی شدند. سپس این عوامل در قالب فعالیتها و برنامههای خدماتی برای افزایش کیفیت زندگی سالمندان در مراکز نگهداری آنها برای بهبود ناتوانی سالمندان معرفی شدند.
یافتهها: بهمنظور افزایش کیفیت محیط مراکز نگهداری سالمندان، سه مؤلفهٔ اصلی مؤثر را میتوان بیان کرد: الف. مؤلفۀ عملکردی که شامل مؤلفههای فرعی ازجمله امکانات برای همۀ سالمندان، اکرام سالمند، پویایی، شخصیسازی، مراقبت و کنترل سالمندان است؛ ب. مؤلفه زیباشناختی که شامل مؤلفههای فرعی دوری از انزوا، تحرک و فعالیت، امکان حرکت، مفیدبودن، طراحی با توجه به محدودیت جسمی و حساسیت حرارتی است؛ ج. مؤلفۀ زیستمحیطی که شامل مؤلفههای فرعی وضوح، شادابی و نشاط، آسایش و تقویت روحیه است. این سه مؤلفه در قالب سیاستها و راهبردهای طراحی معماری محیط کالبدی برای بهبود ناتوانی سالمندان دستهبندی و بهکار گرفته شده است.
نتیجهگیری: با افزایش جمعیت سالمندان، کیفیت زندگی آنها نیز باید مدنظر قرار گیرد؛ بنابراین نهتنها توجه به اصول و استانداردهایی برای این قشر لازم است، بلکه باید به راهبردهای طراحی معماری محیط کالبدی سالمندان نیز توجه شود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |