BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1517-fa.html
زمینه و هدف: آسیب شنوایی، زبان و ارتباط و شناخت را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی مداخلات زبانی در افزایش توانایی درک، تشخیص و بازشناسی حالات هیجانی و احساسی چهره در دانش‌آموزان آسیب‌دیدهٔ شنوایی انجام شد.
روش‌بررسی: این مطالعه، به‌صورت نیمه‌آزمایشی با طرح پیشآزمون-پس‌آزمون و گروه گواه طراحی شد. جامعهٔ آماری این پژوهش دانش‌آموزان آسیب‌دیدهٔ شنوایی از آموزشگاه پسرانهٔ باغچه‌بان یک، در سال تحصیلی ۱۳۹۶ بودند. سی‌و‌دو نفر از دانش‌آموزان با استفاده از روش نمونه‌گیری غیر‌تصادفی ساده از میان جامعۀ موردنظر، به‌عنوان نمونۀ تحقیق انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی هجده نفر در گروه آزمون و چهارده نفر در گروه گواه قرارگرفتند. هر دو گروه با استفاده از نرم‌افزار شناخت حالات چهرهٔ محقق‌ساخته و چک‌لیست مرتبط ارزیابی شدند. دانش‌آموزان گروه آزمایش، در هجده جلسهٔ آموزشی-توانبخشی انفرادی سی دقیقه‌ای شرکت کردند. جهت تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ و آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری ۰٫۰۱ استفاده شد.
یافته‌ها: پس از مداخله و آموزش، همچنین حذف اثر پیشآزمون تفاوت معناداری در میانگین توانایی درک، تشخیص و بازشناسی حالات هیجانی و احساسی چهره، بین دو گروه آزمایش و گواه، مشاهده گردید (۰٫۰۰۱>p)؛ بنابراین مقایسهٔ نمرات دانش‌آموزان دو گروه، پس از آموزش، نشان داد که میزان توانایی گروه آزمون، برخلاف گروه گواه، افزایش یافت و این تغییرات را می‌توان ناشی از مداخله دانست.
نتیجه‌گیری: توانایی دانش‌آموزان آسیب‌دیدهٔ شنوایی در تشخیص، درک و بیان مفاهیم مربوط به حالات و هیجانات چهره با مداخلهٔ زبانی از سوی گفتاردرمانگر و در قالب برنامهٔ توانبخشی ارتقا می‌یابد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
