جلد 9 - شماره سال ۱۳۹۸                   ‫جلد (9): 63 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه علم و فرهنگ
2- دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)
3- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
چکیده:   (2772 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال وسواسی-اجباری یک اختلال روان‌شناختی رایج است که اختلال شدیدی در زندگی فردی ایجاد می‌کند. از جمله درمآن‌های رایج برای اختلال وسواس می‌توان به دارو درمانی، درمآن‌های شناختی و درمآن‌های رفتاری اشاره نمود. هدف از این مطالعه، مقایسه اثربخشی درمان برنامه زمانی پارادوکسی و درمان مواجهه و جلوگیری از پاسخ و دارودرمانی بر کاهش علائم بیماران مبتلا به اختلال وسواسی-اجباری بود.
روش‌بررسی: در این پژوهش، از طرح مطالعهٔ تجربی تک‌موردی استفاده شد. جامعهٔ پژوهش را، افراد با تشخیص اختلال وسواس مراجعه‌کننده به کلینیک آرامش نوین در شهر تهران تشکیل دادند که دارای پروندهٔ فعال در ماه‌های بهار ۹۷ بودند. از این افراد، ۳ بیمار درمان مواجهه‌سازی و جلوگیری از پاسخ، ۳ بیمار درمان با یکی از مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و ۳ بیمار درمان برنامهٔ زمانی پارادوکسی دریافت کردند. به‌منظور جمع‌آوری داده‌ها، مقیاس شدت وسواس فکری- عملی ییل- براون (۱۹۸۹)، استفاده شد. برای تجزیه‌و‌تحلیل داده، از روش‌های تحلیل نمودار، شاخص تغییر پایا، معناداری بالینی، درصد بهبودی استفاده شد (۰٫۰۵=α).
یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که درمان برنامهٔ زمانی پارادوکسی و درمان مواجهه و جلوگیری از پاسخ مقادیر شاخص پایا بیشتر از مقدار ملاک (۱٫۹۶) بود که نشان از معناداری این دو درمان داشت (۰٫۰۵>p). شاخص پایا، معناداری بالینی و درصد بهبود برنامهٔ زمانی پارادوکسی از درمان مواجه و جلوگیری از پاسخ و دارودرمانی در هر سه آزمودنی و در مجموع، بهتر بود.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش درمان برنامهٔ زمانی پارادوکسی، روش مناسب و زودبازدهی برای کاهش علائم وسواس است و می‌تواند به‌عنوان درمان پیشنهادی، استفاده شود.
متن کامل [PDF 750 kb]   (1475 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: روانشناسی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.