BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1672-fa.html
، فریبا حافظی* 1، غلامرضا پاشا1 ، پروین احتشام زاده1
زمینه و هدف: تفکر دربارهٔ آسیب به خود و آمیختگی افکار-عمل خصوصاً بعد از اقدام به کارهای ناشایست نظیر پرخاشگری و آسیب به دیگری در دوره‌های تحمل خماری در وابستگان به مواد مخدر ملاحظه شده است. هدف از مطالعهٔ حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر کاهش آمیختگی افکار-عمل و رفتار آسیب به خود در وابستگان به مواد مخدر بود.
روش‌بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعه‌ٔ آماری پژوهش را تمامی وابستگان به مواد مراجعه‌کننده به مراکز درمان سوء‌مصرف مواد شهر ساری (به تعداد ۱۷۰۰ نفر) در سال ۱۳۹۷ تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی سی نفر انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در گروه‌های آزمایش (پانزده نفر) و گواه (پانزده نفر) قرار گرفتند. برای جمع‌آوری دادهها در پیش‌آزمون و پس‌آزمون در هر دو گروه، پرسشنامۀ آمیختگی فکر-عمل (شافرن و همکاران، ۱۹۹۶) و پرسشنامۀ آسیب به خود (سانسون و همکاران، ۱۹۹۸) به‌‌کار رفت. درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد (هیز و استروسال، ۲۰۰۴) در هشت جلسه برای گروه آزمایش انجام پذیرفت. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم‌افزار SPSS نسخۀ ۲۱ بررسی شد. سطح معناداری آزمون‌ها ۰٫۰۵ درنظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، پس از حذف اثر پیش‌آزمون، درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر کاهش آمیختگی افکار-عمل و مؤلفه‌های آن شامل آمیختگی فکر-عمل اخلاقی، آمیختگی فکر-عمل احتمال برای دیگران و آمیختگی فکر-عمل احتمال برای خود (۰٫۰۰۱>p) و همچنین بر کاهش رفتار آسیب به خود (۰٫۰۰۱>p) در وابستگان به مواد مخدر (گروه آزمایش) مؤثر بود.
نتیجه‌گیری: درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر کاهش آمیختگی افکار-عمل و کاهش رفتار آسیب به خود بر افراد وابسته به مواد مخدر اثربخشی دارد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
