زمینه و هدف: خشونت و پرخاشگری با طیف وسیعی از مشکلات جسمی و روانی و به‌طورکلی سلامت عمومی در ارتباط است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی معنویت‌درمانی گروهی بر سلامت عمومی دانش‌آموزان پرخاشگر در مدارس پسرانۀ دورۀ متوسطه بود. 
روش‌بررسی: روش تحقیق نیمه‌تجربی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ پژوهش را تمامی دانش‌آموزان پرخاشگر دورهٔ متوسطهٔ دوم شهر ایرانشهر به تعداد ۱۳۶ نفر تشکیل دادند که به‌علت پرخاشگری دارای پرونده در مراکز مشاوره در مدارس پسرانه بودند. چهل نفر که دارای سطح بیشتر پرخاشگری براساس نمرات پرسشنامهٔ پرخاشگری (باس و پری، ۱۹۹۲) بودند، به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه ۲۰نفری (گواه و آزمایش) قرار گرفتند. سپس با استفاده از پرسشنامهٔ سلامت عمومی (گلدبرگ و هیلیر، ۱۹۷۹) نمرهٔ سلامت عمومی در مرحلهٔ پیش‌آزمون به‌دست آمد. گروه آزمایش در جلسه‌های معنویت‌درمانی گروهی به‌مدت هشت جلسه (دو روز در هفته و هر جلسه به‌مدت ۶۰ دقیقه) شرکت کرد؛ اما برای گروه گواه هیچ نوع مداخله‌ای ارائه نشد. سپس از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شد. برای تحلیل داده‌ها آزمون تحلیل کوواریانس (آنکوا) به‌کار رفت و سطح معنا‌داری ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد. تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۳ صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، پس از تعدیل نمرات پیش‌آزمون، معنویت‌درمانی گروهی بر افزایش سلامت عمومی دانش‌آموزان پرخاشگر تأثیر معناداری داشت (۰٫۰۰۱>p) و میزان تأثیر معنویت‌درمانی گروهی بر افزایش سلامت عمومی دانش‌آموزان پرخاشگر ۶۰٫۸درصد بود. 
نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش، معنویت‌درمانی گروهی روشی مناسب به‌منظور ارتقای سلامت عمومی برای دانش‌آموزان پرخاشگر است.