زمینه و هدف: یکی از آسیب­های جدی در زندگی خانوادگی خیانت است که می تواند برای همسران تبعات سنگینی داشته باشد. بنابراین هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی واقعیت­درمانی و درمان هیجان­مدار بر زنان آسیب­دیده از خیانت با پیگیری شش­ماهه  بود.
روش بررسی: روش مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه و جامعه شامل تمامی زنان متاهلی بود که مورد خیانت واقع شده و به مراکز مشاوره سازمان بهزیستی تهران در سال 1397 مراجعه کردند. نمونه شامل 45 نفر از مراجعین بود که به صورت  تصادفی خوشه­ای، در سه گروه 15­نفره (آزمایش1، آزمایش2،گواه) قرار گرفتند.گروه­های آزمایش 8 جلسه تحت مداخله قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش­نامه کیفیت­زناشویی (باسبی، 1995) و رضایت­زناشویی انریچ (السون، فورنیر، دراکمن، 1989) بود. افراد پس از شش ماه دوباره به پرسشنامه­ها پاسخ دادند.
یافته­ها: نتایج بدست آمده از تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر نشان داد که تغییرات رضایت زناشویی(001/0 P<، 80/70 F=) و کیفیت روابط زناشویی(001/0 P<، 51/51 F=) در سه مرحله پیش‌آزمون، پس آزمون و پیگیری حداقل در دو مرحله زمانی تفاوت معناداری دارد. همچنین نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که بین سه گروه مورد مطالعه حداقل در دو گروه میانگین آن‌ها در متغیر رضایت زناشویی(001/0 P<، 30/57 F=) و کیفیت رضایت زناشویی(001/0 P<، 10/33 F=) تفاوت معنادار وجود دارد.
نتیجه­گیری: هر دو درمان در افزایش کیفیت و رضایت زناشویی موثر هستند. درمان هیجان مدار با بهبود جراحات دلبستگی و تنظیم هیجانات؛ و واقعیت درمانی با تاکید بر مسئولیت شخصی و شناخت نیازها، به بهبود آسیب خیانت کمک می کند. هرچند در طولانی مدت اثرات متفاوتی نخواهند داشت.

واژه‌های کلیدی: خانواده، خیانت زناشویی، واقعیت درمانی، هیجان مدار، کیفیت زناشویی، رضایت زناشویی، پیگیری