چکیده
زمینه و هدف: یکی از علل اصلی سقوط در بین سالمندان، نداشتن تعادل است. استفاده از فعالیتهای حرکتی و تمرینات ورزشی از روشهای کمهزینه و مؤثر در بهبود تعادل در سالمندان است. هدف پژوهش حاضر، مقایسهٔ اثربخشی انواع فعالیت بدنی بر تعادل ایستا و پویای سالمندان، براساس کاربرد تمرینات باز و بسته بود.
روش بررسی: مطالعهٔ حاضر از نوع نیمهآزمایشی بود. جامعهٔ آماری پژوهش حاضر را سالمندان مرد شهر کرمانشاه تشکیل دادند. از این میان، بیست آزمودنی بهصورت در دسترس انتخاب و بهطور تصادفی، در دو گروه دهنفرهٔ تمرینات مهارت حرکتی باز و بسته، گمارده شدند. ابزار پژوهش حاضر، آزمون تعادل لکلک و آزمون برخاستن و حرکتکردن زماندار بود. شرکتکنندگان در گروههای تمرین باز و بسته، طی دوازده هفته، هر هفته سه جلسهٔ یکساعته، برنامهٔ تمرینی مربوط به خود را انجام دادند که برای گروه اول تنیسرویمیز و برای گروه دوم یوگا بود. جهت تحلیل دادهها، از آزمونهای تی مستقل و تحلیل کوواریانس، در نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۳ استفاده شد. سطح معناداری ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج نشان داد، تنیسرویمیز و یوگا، اثرات متفاوتی بر تعادل ایستا و پویای سالمندان دارند. شرکت در فعالیتهای حرکتی بسته در مقایسه با شرکت در فعالیتهای حرکتی باز، تأثیر معناداری در بهبود تعادل ایستا با چشم بسته داشت (۰٫۰۱p≤). از طرف دیگر، فعالیت حرکتی باز، تأثیر معناداری در بهبود تعادل پویا در سالمندان، نسبت به فعالیت حرکتی بسته داشت (۰٫۰۰۸=p).
نتیجهگیری: انجام تمرین حرکتی بستهٔ یوگا در مقایسه با تمرین حرکتی باز، اثر بیشتری بر تعادل ایستا داشت؛ در حالی که تمرین مهارت باز تنیسرویمیز جهت ارتقای تعادل پویای سالمندان بهتر از تمرین مهارت بسته بود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |