جلد 10 - شماره سال ۱۳۹۹
جلد (10): 96 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Haddadi Bahram A, Taklavi S, Narimani M. Comparing the Effects of Reality Therapy and Transactional Analysis Therapy on Perfectionism in Women with Imposter Syndrome. MEJDS 2020; 10 :96-96
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1927-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1927-fa.html
حدادی بهرام آزیتا، تکلوی سمیه، نریمانی محمد. مقایسهٔ اثربخشی واقعیت‌درمانی و درمان تحلیل تعامل متقابل بر کمال‌گرایی زنان مبتلا به نشانگان وانمودگرایی. مجله مطالعات ناتوانی. 1399; 10 () :96-96
آزیتا حدادی بهرام1 
، سمیه تکلوی* 2، محمد نریمانی2
، سمیه تکلوی* 2، محمد نریمانی2
1- گروه روانشناسی عمومی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی
2- گروه روانشناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی
2- گروه روانشناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده: (1988 مشاهده)
زمینه و هدف: افراد مبتلا به نشانگان وانمودگرایی باوجود توانایی‌ها و موفقیت‌های خود هیچ احساس مثبت درونی به قابلیت‌های خود ندارند. پژوهش حاضر به‌منظور مقایسهٔ اثربخشی واقعیت‌درمانی و درمان تحلیل تعامل متقابل بر کمال‌گرایی زنان مبتلا به نشانگان وانمودگرایی انجام شد.
روش‌بررسی: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی سه‌گروهی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون بود. جامعهٔ آماری پژوهش را مراجعان زن مبتلا به نشانگان وانمودگرایی به مراکز مشاوره‌ای شهر رشت در سال ۱۳۹۷ تشکیل دادند. پس از بررسی پروندهٔ بالینی و مصاحبهٔ تشخیصی سی نفر از زنان دارای نمرهٔ بیشتر از یک‌انحراف معیار از میانگین در مقیاس نشانگان وانمودگرایی کلانس و ایمز (۱۹۷۸)، به‌عنوان نمونهٔ پژوهشی انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و یک‌گروه گواه به‌صورت تصادفی جایگزین شدند. پیش از شروع درمان هر سه گروه به مقیاس کمال‌گرایی (۱۳۸۶) پاسخ دادند. سپس گروه‌های آزمایش در شانزده جلسه به‌مدت چهار ساعت تحت آموزش گروهی واقعیت‌درمانی و درمان تحلیل تعامل متقابل قرار گرفتند. گروه گواه هیچ نوع درمانی را در این مدت دریافت نکرد. پس از پایان درمان هر سه گروه در مرحلهٔ پس‌آزمون ارزیابی شدند. داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری و به‌کمک نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که هر دو درمان واقعیت‌درمانی و درمان تحلیل تعامل متقابل بر کمال‌گرایی خودمدار و دیگرمدار و جامعه‌مدار زنان مبتلا به نشانگان وانمودگرایی اثربخش بوده است (۰٫۰۰۱>p)؛ اما بین دو درمان اختلاف معناداری وجود ندارد.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های به‌دست‌آمده می‌توان گفت که واقعیت‌درمانی و درمان تحلیل تعامل متقابل بر کمال‌گرایی و ابعاد کمال‌گرایی زنان مبتلا به نشانگان وانمودگرایی اثر زیادی داشته است.
روش‌بررسی: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی سه‌گروهی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون بود. جامعهٔ آماری پژوهش را مراجعان زن مبتلا به نشانگان وانمودگرایی به مراکز مشاوره‌ای شهر رشت در سال ۱۳۹۷ تشکیل دادند. پس از بررسی پروندهٔ بالینی و مصاحبهٔ تشخیصی سی نفر از زنان دارای نمرهٔ بیشتر از یک‌انحراف معیار از میانگین در مقیاس نشانگان وانمودگرایی کلانس و ایمز (۱۹۷۸)، به‌عنوان نمونهٔ پژوهشی انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و یک‌گروه گواه به‌صورت تصادفی جایگزین شدند. پیش از شروع درمان هر سه گروه به مقیاس کمال‌گرایی (۱۳۸۶) پاسخ دادند. سپس گروه‌های آزمایش در شانزده جلسه به‌مدت چهار ساعت تحت آموزش گروهی واقعیت‌درمانی و درمان تحلیل تعامل متقابل قرار گرفتند. گروه گواه هیچ نوع درمانی را در این مدت دریافت نکرد. پس از پایان درمان هر سه گروه در مرحلهٔ پس‌آزمون ارزیابی شدند. داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری و به‌کمک نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که هر دو درمان واقعیت‌درمانی و درمان تحلیل تعامل متقابل بر کمال‌گرایی خودمدار و دیگرمدار و جامعه‌مدار زنان مبتلا به نشانگان وانمودگرایی اثربخش بوده است (۰٫۰۰۱>p)؛ اما بین دو درمان اختلاف معناداری وجود ندارد.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های به‌دست‌آمده می‌توان گفت که واقعیت‌درمانی و درمان تحلیل تعامل متقابل بر کمال‌گرایی و ابعاد کمال‌گرایی زنان مبتلا به نشانگان وانمودگرایی اثر زیادی داشته است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
فهرست منابع
1. Le L. Unpacking the imposter syndrome and mental health as a person of color first generation college student within institutions of higher education. McNair Research Journal SJSU. 2019;15(1):5.
2. Chapman A. Using the assessment process to overcome Imposter Syndrome in mature students. Journal of Further and Higher Education. 2017;41(2):112–9. [DOI]
3. Wang KT, Sheveleva MS, Permyakova TM. Imposter syndrome among Russian students: The link between perfectionism and psychological distress. Personality and Individual Differences. 2019;143:1–6. [DOI]
4. Reisi Z, Salehi M. Introducing Imposter Syndrome (Successful People Disoider), Its Causes, Signs and Consequences. Knowledge & Research in Applied Psychology. 2017;10(35):207. [Persian]
5. Villwock JA, Sobin LB, Koester LA, Harris TM. Impostor syndrome and burnout among American medical students: a pilot study. Int J Med Educ. 2016 31;7:364–9. [DOI]
6. Maqsood H, Shakeel HA, Hussain H, Khan AR, Ali B, Ishaq A, et al. The descriptive study of imposter syndrome in medical students. International Journal of Research in Medical Sciences. 2018;6(10):3431–4. [DOI]
7. Egan SJ. An investigation of positive and negative perfectionism (Doctoral dissertation, Curtin University). Curtin University of technology human;2005.
8. Hashemi L, Latifian M. A study of relationships between goal orientation and perfectionism in pre-university students. Quarterly Journal of Psychological Studies. 2010;5(3):9. [Persian] [DOI]
9. Leary MR, Patton KM, Orlando AE, Funk WW. The impostor phenomenon: self-perceptions, reflected appraisals, and interpersonal strategies. J Pers. 2000;68(4):725–56. [DOI]
10. Bhargava R. The use of reality therapy with a depressed deaf adult. Clinical Case Studies. 2013;12(5):388–96. [DOI]
11. Yao Y-W, Chen P-R, Li CR, Hare TA, Li S, Zhang J-T, et al. Combined reality therapy and mindfulness meditation decrease intertemporal decisional impulsivity in young adults with Internet gaming disorder. Computers in Human Behavior. 2017;68:210–6. [DOI]
12. Malinvaud D, Londero A, Niarra R, Peignard P, Warusfel O, Viaud-Delmon I, et al. Auditory and visual 3D virtual reality therapy as a new treatment for chronic subjective tinnitus: Results of a randomized controlled trial. Hear Res. 2016;333:127–35. [DOI]
13. Gjurković T, Tudor K. Treatment Stages in Working with Children: An Approach Rooted in Transactional Analysis and Play Therapy. Transactional Analysis Journal. 2018;48(3):242–57. [DOI]
14. Tangolo AE, Massi A. A Contemporary perspective on transactional analysis group therapy. Transactional Analysis Journal. 2018;48(3):209–23. [DOI]
15. Van Rijn B, Wild C. Comparison of transactional analysis group and individual psychotherapy in the treatment of depression and anxiety: Routine outcomes evaluation in community clinics. Transactional Analysis Journal. 2016;46(1):63–74. [DOI]
16. Besharat M. Construction and validation of Tehran multidimensional perfectionism scale. Psychological Research. 2007;10(1):67-49.
17. Clance PR, Imes SA. The imposter phenomenon in high achieving women: Dynamics and therapeutic intervention. Psychotherapy: Theory, Research & Practice. 1978;15(3):241.
18. Haddadi Bahram A, Khalatbari J, Qorban Shiroodi Sh. The study of relationship between emotional intelligence and self-esteem with imposter syndrome. Journal of Fundamentals of Mental Health. 2011; 13(1): 30-41.[Persian]
19. Berne E. Transactional Analysis. Fasih E (Persian translator). Tehran: Press Farhang nashr; 2019.
20. Glaser W. Reality Therapy:A New Approach to psychiatry. Sahebi A (Persian translator). Tehran: Saye Sokhan publication;2017,pp:24-31.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
