مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: تعارض والد-نوجوان شاخصی از اختلال در ارتباط بین پدر و مادر با فرزندشان به‌شمار می‌آید که به‌منظور کاهش پیامدهای ویرانگر این تعارضات بر جامعه لازم است مطالعاتی انجام شود؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف تبیین پیامد تعارض والد-نوجوان از دیدگاه والدین صورت گرفت.
روش‌بررسی: روش این پژوهش، کیفی و بخشی از پژوهشی بود که با استفاده از راهبرد نظریهٔ داده‌بنیاد با رویکرد عینی‌گرای استراس و کوربین (۱۹۹۰) انجام شد. روش نمونه‌گیری هدف‌مند بود. جامعهٔ مطالعه‌شده را ۲۹ نفر از والدین سطح شهر یزد در سال‌های ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸ تشکیل دادند که با نوجوان خود تعارض داشتند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، مصاحبهٔ نیمه‌ساختاریافتهٔ باز و عمیق فردی با والدین بود. طول هر مصاحبه باتوجه به شرایط شرکت‌کنندگان بین ۴۵تا۶۰ دقیقه متغیر بود. تجزیه‌و‌تحلیل داده‌های حاصل از مصاحبه‌ها با استفاده از کدگذاری باز، محوری و انتخابی صورت گرفت.
یافته‌ها: تحلیل داده‌ها منجر به ایجاد ۵۸ مفهوم، چهارده مقوله فرعی و سه مقوله اصلی (پیامدهای ویرانگر، پیامد‌های پیشگیری کننده و پیامد‌های سازنده) شد و عملکرد ارتباطی خانواده به عنوان مقولۀ مرکزی این پژوهش بود. عوارض روانی، عوارض جسمانی، اختلال در عملکرد، تشدید تعارضات، سازگاری ناکارآمد، آسیب‌های اجتماعی، آسیب معنوی و زیان مادی، مقوله‌های فرعی مرتبط با پیامد ویرانگر تعارض والد-نوجوان بودند. رشد ویژگی‌های روان‌شناختی، رشد ویژگی‌های اجتماعی، رشد بُعد معنوی و صرفه‌جویی، مقوله‌های فرعی این پژوهش بودند که در مقولهٔ اصلی پیامد سازنده خود را نشان دادند. دو مقولهٔ فرعی پیشگیری از تشدید تعارضات و پیشگیری از آسیب‌ها، پیامدهای پیشگیری‌کنندهٔ این پژوهش بودند.
نتیجه‌گیری: پیامدهای تعارض والد-نوجوان متأثر از راهبردهایی است که آن‌ها برای حل تعارض به‌کار می‌برند. تعارض والد-نوجوان می‌تواند گاهی مفید و در برخی مواقع نیز زیانبار باشد. تعارض‌های زیانبار و مفید را می‌توان از روی پیامدهای آن تشخیص داد. فهم پیامدها، والدین را به‌سمت راهبردهای مؤثر حل تعارض سوق می‌دهد.