مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: دیابت گروهی از بیماریهای متابولیکی را در بر میگیرد که مشخصه آنها بالا بودن سطح گلوکز خون ناشی از درجات مختلف مقاومت بدن فرد در برابر انسولین یا اختلال ترشح انسولین است. بهبود رفتارهای خودمراقبتی اولین گام در راستای کمک به بیماران برای کنترل بهتر بیماریشان است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر میزان خود مراقبتی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد.
روش بررسی: این طرح پژوهشی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری را در این پژوهش کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تشکیل می‌دادند که  در سال 98 به مرکز مشاوره مراجعه کرده بودند.حجم نمونه پژوهش حاضر شامل 30 نفر که 15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه گواه با روش نمونه‌گیری در دسترس بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب و در دوگروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش، شامل برنامه درمانی متمرکز برشفقت گیلبرت و پرسشنامه رفتارهای مراقبت از خود توبرت و گلاسکو بود. روش تحلیل داده نیز از نوع تحلیل کوواریانس تک متغیره بود که با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام شد.
یافته ها: داده‌ها به وسیله تحلیل کوواریانس تک متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج نشان داد که درمان متمرکز بر شفقت در کاهش اضطراب مرگ مؤثر است (05/0>P)
نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده می توان گفت که درمان متمرکز بر شفقت باعث افزایش خودمراقبتی در افراد مبتلا به دیابت نوع دو شده است

واژه‌های کلیدی: درمان متمرکز بر شفقت، خودمراقبتی، دیابت نوع دو

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---