زمینه و هدف: سردرد میگرنی به‌عنوان معضلی فراگیر باعث مختل‌شدن زندگی فرد بیمار و افزایش هزینه‌های درمانی می‌شود. هدف پژوهش حاضر، پیش‌بینی نمرهٔ سردردهای میگرنی براساس طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه و سبک‌های دلبستگی بود.
روش‌بررسی: در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی استفاده شد. جامعهٔ آماری تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد واحد اصفهان در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بودند که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای، نمونه‌ای به حجم ۳۴۳ نفر انتخاب شد. داده‌ها ازطریق پرسش‌نامه‌ٔ سنجش علائم سردرد میگرن اهواز (نجاریان، ۱۳۷۶)، پرسش‌نامهٔ طرح‌واره‌های ناسازگار اولیهٔ یانگ-فرم کوتاه (یانگ و براون، ۱۹۹۸) و مقیاس دلبستگی بزرگسالان (هازن و شیور، ۱۹۸۷) جمع‌آوری شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۵ و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه به‌روش بک‌وارد صورت گرفت. سطح معنا‌داری آزمون‌ها (۰٫۰۵=α) بود.  
یافته‌ها: نتایج نشان داد، بین نمرهٔ سردرد میگرنی با محرومیت هیجانی (۰٫۰۰۱p= و ۰٫۴۰۱r=)، نمرهٔ سردرد میگرنی با رهاشدگی (۰٫۰۰۱p= و ۰٫۴۹۴r=)، نمرهٔ سردرد میگرنی با خودقربانگری (۰٫۰۰۱p= و ۰٫۴۹۷r=)، نمرهٔ سردرد میگرنی با آسیب‌پذیری (۰٫۰۰۱p= و ۰٫۳۱۸r=)، نمرهٔ سردرد میگرنی با بازداری هیجانی (۰٫۰۰۱p= و ۰٫۴۰۴r=)، نمرهٔ سردرد میگرنی با استانداردهای سخت (۰٫۰۰۱p= و ۰٫۲۷۴r=)، نمرهٔ سردرد میگرنی با سبک دلبستگی اجتنابی (۰٫۰۰۱p= و ۰٫۱۹۴r=) و نمرهٔ سردرد میگرنی با سبک دلبستگی دوسوگرا (۰٫۰۰۱p= و ۰٫۳۲۹r=) رابطهٔ مستقیم و معنادار مشاهده شد و بین نمرهٔ سردرد میگرنی با سبک دلبستگی ایمن (۰٫۰۰۱p= و ۰٫۱۱۰-r=) رابطۀ معکوس و معنادار وجود داشت. همچنین یافته‌ها مشخص کرد، محرومیت هیجانی (۰٫۰۰۱p= و ۰٫۲۱β=)، خودقربانگری (۰٫۰۰۱p= و ۰٫۲۹β=)، بازداری هیجانی (۰٫۰۰۱p= و ۰٫۱۷β=)، دلبستگی ایمن (۰٫۰۱۵p= و ۰٫۱۲-β=) و دلبستگی دوسوگرا (۰٫۰۰۱p= و ۰٫۲۳β=)، توانایی پیش‌بینی نمرهٔ سردرد میگرنی را داشتند.
نتیجه‌گیری: باتوجه به یافته‌های پژوهش نتیجه‌گیری می‌شود، طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه و سبک‌های دلبستگی ازجمله عوامل مؤثر بر نمرهٔ سردرد میگرنی هستند و توانایی پیش‌بینی آن را دارند.