چکیده
زمینه و هدف: هوش هیجانی و اضطراب از شاخصه‌های مهم‌تر در اختلال یادگیری دانش‌آموزان محسوب می‌شود. این پژوهش با هدف مدل‌یابی روابط ساختاری بین برنامهٔ درسی پنهان، هوش هیجانی و اضطراب تحصیلی دانش‌آموزان متوسطهٔ دوم در شهرستان بابل صورت گرفت.
روش‌بررسی: روش انجام پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود که با استفاده از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعهٔ آماری را تمامی دانش‌آموزان متوسطهٔ دوم در شهرستان بابل به تعداد ۱۵۳۰۰ دانش‌آموز تشکیل دادند و نمونهٔ آماری براساس پارامترهای مدل، سیصد نفر در نظر گرفته شد. نمونه‌گیری به‌صورت تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انجام گرفت. برای ارزیابی متغیرهای برنامهٔ درسی پنهان، هوش هیجانی و اضطراب تحصیلی به‌ترتیب از پرسش‌نامهٔ برنامهٔ درسی پنهان (گافبرگ و همکاران، ۲۰۱۰)، پرسش‌نامهٔ هوش هیجانی (برادبری و گریوز، ۲۰۰۴) و پرسش‌نامهٔ اضطراب تحصیلی (فیلیپس، ۱۹۷۸) استفاده شد. تحلیل داده‌های پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل‌یابی معادلات ساختاری به‌کمک نرم‌افزارهای آماری SPSS نسخهٔ ۲۲ و و لیزرل نسخهٔ ۸٫۸۰ در سطح معناداری ۰٫۰۵ صورت گرفت. 
یافته‌ها: نتایج نشان داد، ضریب مسیر بین روش تدریس با هوش هیجانی (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۹۰=β)، ضریب مسیر بین تعامل میان معلمان و دانش‌آموزان با هوش هیجانی (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۶۷=β)، ضریب مسیر بین شیوه‌های ارزشیابی معلمان با هوش هیجانی (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۷۳=β) و ضریب مسیر بین قوانین و مقررات مدارس با هوش هیجانی (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۵۱=β)، مثبت و معنا‌دار بود. همچنین ضریب مسیر بین هوش هیجانی با اضطراب تحصیلی دانش‌آموزان (۰٫۰۰۱>p، ۱٫۱۵-=β) منفی و معنا‌دار بود. شاخص‌های برازش تحلیل مسیر، حاکی‌از برازش کلی مدل پژوهش بود (۱٫۹۷=/dfX²  و ۰٫۹۴=AGFI، ۰٫۹۶=GFI، ۰٫۹۸=CFI، ۰٫۰۰۵=RMSEA).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش، برنامهٔ درسی پنهان بر هوش هیجانی و هوش هیجانی بر کاهش اضطراب تحصیلی دانش‌آموزان اثر معنادار دارد.