زمینه و هدف: اختلال افسردگی از اختلالات شایع و مخرب روانی در جامعه و بهویژه دانشآموزان محسوب میشود؛ ازاینرو هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد در بازداری شناختی و تحمل پریشانی دانشآموزان افسردهٔ دختر مقطع متوسطهٔ دوم بود.
روشبررسی: روش مطالعهٔ حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری را تمامی دانشآموزان دختر مقطع متوسطهٔ دوم مبتلا به افسردگی در شش ماه نخست سال ۱۳۹۸ تشکیل دادند که برای درمان به کلینیک خدمات روانشناختی منطقهٔ چهار تهران (راه برتر) مراجعه کردند. نمونهٔ آماری شامل سی نفر بود که افراد واجد شرایط داوطلب بهصورت تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش بهمدت هشت جلسهٔ نوددقیقهای درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد هیز و همکاران (۲۰۱۲) را دریافت کرد؛ اما برای گروه گواه هیچ نوع مداخلهای ارائه نشد. بهمنظور جمعآوری دادهها از مصاحبهٔ بالینی ساختاریافته (لوبستال و همکاران، ۲۰۱۱)، پرسشنامهٔ افسردگی بک-ویرایش دوم (بک و همکاران، ۱۹۹۶)، مقیاس تحمل پریشانی (سیمون و گاهر، ۲۰۰۵) و پرسشنامهٔ بازداری خرس سفید (وگنر و زناکوز، ۱۹۹۴) استفاده شد. تحلیل دادهها با استفاده از آزمون خیدو، تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تکمتغیری در نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۴ در سطح معناداری ۰٫۰۵=α صورت گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد، درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد بهطور معناداری موجب کاهش بازداری شناختی (۰٫۰۰۱>p) و افزایش مؤلفههای متغیر تحمل پریشانی شامل تحمل، جذب، ارزیابی و تنظیم (۰٫۰۰۱>p) در دانشآموزان افسرده در گروه آزمایش درمقایسه با گروه گواه شد. همچنین اندازهٔ اثر نشاندهندهٔ میزان تأثیر درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد بر کاهش متغیر بازداری شناختی (۰٫۴۲۸) و افزایش مؤلفههای متغیر تحمل پریشانی دانشآموزان دبیرستانی مبتلا به افسردگی شامل تحمل (۰٫۳۹۶)، جذب (۰٫۳۲۶)، ارزیابی (۰٫۲۶۷) و تنظیم (۰٫۲۲۹) بود.
نتیجهگیری: براساس یافتهها نتیجهگیری میشود، تمرینهای درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد موجب ارتقای وضعیت روانشناختی دانشآموزان افسرده میشود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |