BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2043-fa.html
1، حانیه نیافر1 ، عطیه حسین2
2- دانشجوی کارشناسی‌ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
چکیده
زمینه و هدف: والدین با کودکان دچار ناتوانی یادگیری خاص در فرایند رشد و تربیت فرزند خود با چالش‌های بسیاری مواجه هستند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش گروهی درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و نارسایی هیجانی مادران کودکان با ناتوانی یادگیری خاص انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعۀ آماری پژوهش را تمامی مادران کودکان با ناتوانی یادگیری خاص شهر تهران در سال ۱۳۹۸ تشکیل دادند. تعداد سی مادر داوطلب واجد شرایط مراجعه‌کننده به مراکز اختلال یادگیری، به‌شیوهٔ نمونه‌گیری دردسترس وارد مطالعه شدند. سپس به‌روش تصادفی ساده در گروه آزمایش و گروه گواه قرار گرفتند. درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد در ده جلسۀ ۴۵دقیقه‌ای به‌صورت یک جلسه در هفته به‌شکل گروهی برای گروه آزمایش اجرا شد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی و همکاران، ۱۹۹۴) و پرسش‌نامۀ انعطاف‌پذیری شناختی (دنیس و وندروال، ۲۰۱۰) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تی مستقل در سطح معناداری ۰٫۰۵ در نرم‌افزار آماری SPSS نسخهٔ ۲۵ تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج بیانگر تأثیر آموزش گروهی درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر افزایش انعطاف‌پذیری روان‌شناختی (۰٫۰۰۱>p) و کاهش نارسایی هیجانی (۰٫۰۰۱>p) مادران کودکان با ناتوانی یادگیری خاص بود. اندازۀ اثر درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر تغییرات متغیرهای انعطاف‌پذیری شناختی و نارسایی هیجانی در گروه آزمایش، به‌ترتیب برابر با ۰٫۴۷ و ۰٫۵۳ بود.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود، آموزش گروهی درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر بهبود انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و کاهش نارسایی هیجانی مادران کودکان با ناتوانی یادگیری اثربخش است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
