چکیده
زمینه و هدف: دیابت از بیماریهای مزمن بسیار شایع و پرهزینه است که بر وضعیت روانشناختی بیماران تغییراتی ایجاد میکند؛ ازاینرو پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد بر استرس، سندرم توجهیشناختی و هموگلوبین گلیکوزیلهٔ بیماران دیابتی نوع دو انجام شد.
روشبررسی: این پژوهش نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ پژوهش را تمامی افراد مبتلا به دیابت نوع دو مراجعهکننده به مرکز بهداشت شهر حاجیآباد زیرکوه در پاییز سال ۱۳۹۸ تشکیل دادند. از بین آنها سی نفر داوطلب واجد شرایط وارد مطالعه شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه پانزدهنفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. بهمنظور جمعآوری دادههای لازم از مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (لاویبوند و لاویبوند، ۱۹۹۵) و مقیاس سندرم توجهیشناختی (ولز، ۲۰۰۹) و آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله با دستگاه اتوآنالایزر بهعنوان پیشآزمون و پسآزمون استفاده شد. سپس گروه آزمایش درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد هیز و همکاران (۲۰۱۱) را در هشت جلسهٔ نوددقیقهای دریافت کرد و برای گروه گواه آموزشی ارائه نشد. تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۴ و تحلیل کوواریانس چندمتغیره در سطح معناداری ۰٫۰۱=α صورت گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد، بعد از تعدیل نمرات پسآزمون بر نمرات پیشآزمون، میانگین نمرات استرس، سندرم توجهیشناختی و هموگلوبین گلیکوزیله در گروه آزمایش درمقایسه با گروه گواه بهطور معناداری کاهش یافته است (۰٫۰۰۱>p).
نتیجهگیری: براساس این یافتهها میتوان گفت، آموزش مبتنیبر پذیرش و تعهد بر کاهش استرس، سندرم توجهیشناختی و هموگلوبین گلیکوزیلهٔ بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تأثیرگذار است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |