زمینه و هدف: بین یک تا دو درصد جمعیت کشور‌ها را افراد با ناتوانی ذهنی/هوشی تشکیل داده‌اند که مشخصۀ‌ اصلی آن‌ها، وجود نقص‌هایی در توانایی‌های ذهنی است. همچنین در این افراد ارتباط‌های مناسب بین ادراک و حرکت در طول فرآیند رشد شکل نگرفته ‌است؛ درنتیجه در توانایی‌های ادراکی-حرکتی عملکرد ضعیفی دارند؛ ازاین‌رو هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرینات برای‌تونیک بر توانایی‌‌های ادراکی-حرکتی کودکان با ناتوانی ذهنی/هوشی آموزش‌پذیر بود.
روش‌بررسی: طرح تحقیق به‌صورت نیمه‌تجربی بود. نمونهٔ پژوهش را سی دانش‌آموز پسر ۷تا۱۰ سال با ناتوانی ذهنی/هوشی آموزش‌پذیر مدرسهٔ امید شهرستان آران و بیدگل واقع در استان اصفهان تشکیل دادند که پس از همتا‌سازی آن‌ها براساس سن تقویمی، قد و وزن، به‌صورت تصادفی در دو گروه همسان گواه (پانزده نفر) و تجربی (پانزده نفر) قرار گرفتند. تمرینات برای‌تونیک به‌مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسهٔ شصت‌دقیقه‌ای انجام شد. به‌منظور ارزیابی توانایی‌های ادراکی-حرکتی آزمودنی‌ها، آزمون لینکلن-اوزرتسکی (اسلون، ۱۹۵۰) به‌کار رفت. همچنین تجزیه‌وتحلیل داده‌های پژوهش حاضر با استفاده از آنالیز کوواریانس صورت گرفت.
یافته‌ها: براساس یافته‌ها، در پیش‌آزمون تفاوت معنا‌داری بین دو گروه گواه و تجربی وجود نداشت؛ درحالی‌که در پس‌آزمون، گروه تجربی به‌طور معنا‌داری بهتر از گروه گواه عمل کرد؛ به‌طوری‌که تمرینات برای‌تونیک باعث ایجاد تغییرات معنادار در تعادل ایستا، تعادل پویا، هماهنگی، قدرت، سرعت حرکت انگشتان و دقت در گروه تجربی شد (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: با طراحی برنامهٔ تمرینی برای‌تونیک می‌توان توانایی‌های ادراکی-حرکتی کودکان با ناتوانی ذهنی/هوشی را بهبود بخشید.