زمینه و هدف: لازمهٔ کمک به دانش‌آموزان برای حل مشکلات مربوط به تاب‌آوری، شناخت عوامل مؤثر بر تاب‌آوری است. هدف پژوهش حاضر، مقایسۀ اثربخشی مشاورۀ کوتاه‏مدت راه‌حل‏محور، آموزش روانی فرندز و ورزش‏های هوازی بر میزان تاب‏آوری دانش‏آموزان بود.
روش‌بررسی: روش پژوهش، شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری سه‌ماهه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی نوجوانان پسر ۱۳تا۱۵ساله در دورهٔ اول متوسطهٔ نمونه‌دولتی تهران منطقهٔ آموزش‌و‌پرورش کهریزک در سـال تحـصیلی ۹۹-۱۳۹۸ تشکیل دادند. از بین آن‌ها شصت نفر به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند و در چهار گروه پانزده نفره قرار گرفتند. صرفاً گروه آزمایش یک به‌مدت ده جلسهٔ شصت‌دقیقه‌ای برنامۀ آموزش فرندز، گروه آزمایش دو آموزش مشاورۀ کوتاه‏مدت راه‌حل‏محور به‌مدت پنج جلسهٔ پنجاه‌دقیقه‌ای و گروه آزمایش سه آموزش ورزش‏های هوازی را در دوازده جلسهٔ ۴۵‌دقیقه‌ای دریافت کرد. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از مقیاس تاب‌آوری کانر-دیویدسون (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳) صورت گرفت. داده‌ها با روش تحلیل واریانس اندازه‌‌گیری مکرر، آزمون‌های تعقیبی توکی و بونفرونی در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ در سطح معناداری ۰٫۰۵ تحلیل شدند.
یافته‌ها: گروه‌های ورزش‌های هوازی (۰٫۰۰۱>p)، مشاورهٔ راه‌حل‌محور (۰٫۰۰۱>p) و آموزش روانی فرندز (۰٫۰۰۶=p) تفاوت معناداری با گروه گواه از نظر تاب‌آوری داشتند. بین دو گروه ورزش‌های هوازی و مشاورهٔ راه‌حل‌محور (۰٫۰۰۹=p) و بین دو گروه مشاورهٔ راه‌حل‌محور و آموزش روانی فرندز (۰٫۰۰۱>p) تفاوت معناداری از نظر تاب‌آوری مشاهده شد؛ اما بین دو گروه ورزش‌های هوازی و آموزش روانی فرندز تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰٫۱۶۷=p). نمرات تاب‌آوری در سه گروه‌ مداخله در پس‌آزمون بیشتر از پیش‌آزمون بود (۰٫۰۰۱>p)؛ اما در هر سه گروه تفاوت معناداری بین مراحل پس‌آزمون و پیگیری مشاهده نشد که حاکی‌از ماندگاری اثربخشی مداخلات در مرحلهٔ پیگیری برای متغیر تاب‌آوری بود.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش، مداخلات مشاورۀ کوتاه‏مدت راه‌حل‏محور، آموزش روانی فرندز و ورزش‏های هوازی بر افزایش میزان تاب‏آوری دانش‏آموزان مؤثرند؛ اما مشاورۀ کوتاه‏مدت راه‌حل‏محور درمقایسه با دو مداخلۀ دیگر اثربخشی بیشتری بر تاب‌آوری دانش‌آموزان دارد.