جلد 12 - شماره سال ۱۴۰۱                   ‫جلد (12): 147 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه روان‌شناسی، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی
2- گروه روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه تهران
3- گروه روان‌شناسی بالینی، دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی
چکیده:   (600 مشاهده)

زمینه و هدف: طرح‌واره‌های ناکارآمد معنوی، سازگاری ما را با هنجارهای اجتماعی دچار مشکل می‌کنند. پژوهش حاضر با هدف طراحی و بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی پرسش‌نامهٔ طرح‌واره‌های ناکارآمد معنوی انجام شد.
روش‌بررسی: طرح پژوهش حاضر از نوع ساخت و توسعهٔ ابزار بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی کارکنان شرکت نفت فلات قاره در سال ۱۳۹۸ تشکیل دادند. تعداد دویست نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. به‌منظور بررسی روایی محتوایی با روش دلفی از سه نفر از متخصصان روان‌شناسی و برای ارزیابی روایی محتوایی از شاخص لاوشه (شاخص کلـی روایــی محتــوایی و نســبت روایــی محتوایی) و برای بررسی روایی صوری از ده نفر از کاربران نهـایی پرسش‌نامه استفاده شد. سپس به‌منظور بررسی روایی سازه، روش تحلیل عاملی اکتشافی و به‌منظور بررسی پایایی، ضریب آلفای کرونباخ و روش آزمون-بازآزمایی به‌کار رفت. تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۴ انجام پذیرفت.
یافته‌ها: نتایج حاصل از بررسـی روایـی محتـوایی کیفی منجربه حذف نوزده گویه و بازنویسی شش گویـه شـد و پرسش‌نامه با ۵۱ گویه تهیه گردید. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد، پرسش‌نامهٔ طرح‌واره‌های ناسازگار معنوی متشکل از ده عامل است که درمجموع، ۵۶٫۷۵درصد واریانس را تبیین می‌کند. آلفای کرونباخ خرده‌مقیاس‌های این پرسش‌نامه به‌ترتیب برای محرومیت هیجانی نسبت به خدا ۰٫۹۱، رهاشدگی معنوی ۰٫۷۹، نقص و شرم معنوی ۰٫۸۱، آسیب‌پذیری معنوی ۰٫۷۹، خویشتن تحول‌نیافتهٔ معنوی ۰٫۸۹، اطاعت معنوی ۰٫۷۶، معیارهای سرسختانهٔ معنوی ۰٫۸۳، استحقاق/بزرگ‌منشی معنوی ۰٫۷۸، منفی‌گرایی/بدبینی ۰٫۸۵ و کفر و شرک ۰٫۸۲ و برای ضریب آلفای کرونباخ کلی پرسش‌نامه ۰٫۸۶ به‌دست آمد.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش، پرسش‌نامهٔ طرح‌واره‌های ناسازگار معنوی، ابزاری پایا و روا است و می‌تواند در بخش‌های پژوهشی و مشاوره مدنظر قرار گیرد.

متن کامل [PDF 675 kb]   (155 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: روانشناسی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.