BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2378-fa.html
، حسین بیگدلی* 2
2- گروه روانشناسی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی
زمینه و هدف: اختلال وسواس فکری-عملی ازجمله اختلالات ناتوان‌کننده است که عملکرد فردی و خانوادگی را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد؛ ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری شناختی و رضایت زناشویی زنان متأهل مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی بود.
روش‌بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری را تمامی زنان متأهل مبتلا به وسواس فکری-عملی مراجعه‌کننده به مرکز خدمات روانشناسی و مشاورهٔ همیار در منطقهٔ هشت شهر تهران در سال ۱۳۹۹ تشکیل دادند. سی نفر از جامعهٔ مذکور به روش نمونه‌گیری دردسترس و داوطلبانه وارد مطالعه شدند. سپس به‌طور تصادفی در گروه گواه و گروه آزمایش قرار گرفتند (هر گروه پانزده نفر). اعضای گروه‌ها به مقیاس وسواس فکری‌عملی ییل-براون (گودمن و همکاران، ۱۹۸۹)، مقیاس انعطاف‌پذیری شناختی (دنیس و وندروال، ۲۰۱۰) و فرم کوتاه مقیاس رضایت زناشویی انریچ (اولسون و اولسون، ۲۰۰۰) پاسخ دادند. سپس گروه آزمایش به‌مدت هشت جلسهٔ شصت‌دقیقه‌ای در جلسات درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد شرکت کرد؛ درحالی‌که به گروه گواه این آموزش ارائه نشد. تحلیل داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری در سطح معناداری ۰٫۰۱=α در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، پس از تعدیل اثر پیش‌آزمون، تفاوت آماری معناداری در نتایج پس‌آزمون بین دو گروه در مؤلفه‌های متغیر انعطاف‌پذیری شناختی شامل ادراک کنترل‌پذیری (۰٫۰۴۹=p)، ادراک دیدگاه‌های مختلف (۰٫۰۰۳=p) و ادراک توجیه رفتار (۰٫۰۰۱>p) و در مؤلفه‌های متغیر رضایت زناشویی شامل تحریف آرمانی (۰٫۰۰۳=p)، رضایت زناشویی (۰٫۰۴۷=p) و ارتباطات (۰٫۰۰۲=p) وجود داشت؛ اما در مؤلفهٔ حل تعارض معنادار نبود (۰٫۰۵۰=p).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود که درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر افزایش انعطاف‌پذیری شناختی و افزایش رضایت زناشویی زنان متأهل مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی تأثیرگذار است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
