مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: رفتارهای پرخطر دانشجویان یکی از چالش‌های اساسی جامعه است که در پیشگیری از بروز آن و نیز تحول مثبت جوانی به سرمایه‌های تحولی و انگیزش نوسازی توجه ویژه‌ای می‌شود؛ ازاین‌رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر متغیر تعدیل‌گر انگیزش نوسازی بر رابطۀ سرمایه‌های تحولی و رفتارهای پرخطر در دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه‌های شهر همدان انجام شد.
روش‌بررسی: این پژوهش، مطالعه‌ای مقطعی از نوع همبستگی بود که با استفاده از روش مدل‌سازی معادلات ساختاری انجام شد. جمعیت آماری آن را دانشجویان ۱۸تا۲۴سالۀ مقطع کارشناسیِ مشغول به تحصیل در دانشگاه‌های (اعم‌از دولتی و غیردولتی) شهر همدان در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ تشکیل دادند و ۴۸۶ نفر به‌روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده‌ها، مقیاس سنجش رفتارهای انحرافی دانشجویان (علی‌وردی‌نیا و یونسی، ۱۳۹۴)، پروفایل سرمایه‌های تحولی (انستیتو پژوهشی مینه‌سوتا، ۲۰۰۵) و مقیاس پیشرفت‌‌طلبی (انستیتو پژوهشی مینه‌سوتا، ۲۰۰۲) بود. داده‌ها با ‌استفاده ‌از نرم‌افزارهای SPSS نسخهٔ ۲۴ و SmartPLS نسخهٔ ۳ و روش مدل‌سازی معادلات ساختاری در سطح معناداری ۰٫۰۵ تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد سرمایه‌های تحولی تأثیر منفی و معناداری بر رفتارهای پرخطر داشت (۰٫۳۷۸-=بتا و  ۰٫۰۰۱>p) و اثر تعدیلگری انگیزش نوسازی بر رابطهٔ سرمایه‌های تحولی و رفتارهای پرخطر، مثبت و معنادار بود (۰٫۳۰۳=بتا، ۰٫۰۰۱>p). همچنین شاخص‌های نکویی برازش مدل در هر دو بخش مدل اندازه‌گیری و ساختاری از برازش خوبی برخوردار بودند (۰٫۰۶۷=SRMR، ۰٫۴۳۲=GOF).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش، سرمایه‌های تحولی در کاهش رفتارهای پرخطر جوانان دانشجویی که دارای انگیزش نوسازی بیشتری هستند، تأثیر بیشتری دارد.