زمینه و هدف: اعتیاد به اینترنت می‌تواند منجربه مشکلات روانی در بین نوجوانان ازجمله کاهش درگیری تحصیلی و افزایش احساس تنهایی شود. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان بهوشیاری مبتنی‌بر کاهش استرس بر درگیری تحصیلی و احساس تنهایی دانش‌آموزان مقطع (دوره) اول متوسطه دارای اعتیاد به اینترنت بود.
روش‌بررسی: این پژوهش به‌ روش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه انجام شد. جامعهٔ آماری را تمامی دانش‌آموزان مقطع (دوره) اول متوسطهٔ بیرجند در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ تشکیل دادند. برای نمونه‌گیری، چهل نفر از دانش‌آموزان واجد شرایط داوطلب دارای نمرهٔ کمتر از ۷۵ در مقیاس درگیری تحصیلی (فردریکس و همکاران، ۲۰۰۴) و نمرهٔ بیشتر از ۸۰ در پرسش‌نامهٔ احساس تنهایی (آشر و همکاران، ۱۹۸۴) به‌روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه بیست نفر) قرار گرفتند. سپس بستهٔ آموزشی درمان بهوشیاری مبتنی‌بر کاهش استرس در طی هشت جلسهٔ نوددقیقه‌ای و در چهار هفته برای گروه آزمایش اجرا شد؛ ‌اما گروه گواه در این مدت هیچ‌گونه آموزشی دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش، مقیاس درگیری تحصیلی (فردریکس و همکاران، ۲۰۰۴)، پرسش‌نامهٔ احساس تنهایی (آشر و همکاران، ۱۹۸۴) و آزمون اعتیاد به اینترنت (یانگ، ۱۹۹۸) بود. تحلیل داده‌ها ازطریق آزمون تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۰ انجام پذیرفت. سطح معناداری برای همهٔ آزمون‌ها ۰٫۰۵ لحاظ شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، یک دوره مداخلهٔ بهوشیاری مبتنی‌بر کاهش استرس بر افزایش درگیری تحصیلی (۰٫۰۰۱>p) و کاهش احساس تنهایی (۰٫۰۰۱>p) گروه آزمایش در مرحلهٔ پس‌آزمون تأثیر معنا‌داری داشت و سبب تغییر سطح آن‌ها شد.
نتیجه‌گیری: باتوجه به یافته‌ها نتیجه گرفته می‌شود، مداخلهٔ بهوشیاری مبتنی‌بر کاهش استرس، درمانی اثربخش بر افزایش درگیری تحصیلی و کاهش احساس تنهایی دانش‌آموزان دارای اعتیاد به اینترنت است.