زمینه و هدف: یکی از دغدغههای جوامع امروزی پرداختن به مسائل نوجوانان، بهویژه نوجوانان دارای اختلالهای روانشناختی ازجمله اختلال سلوک است که سلامت روان فرد را تهدید میکند. پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگیهای شخصیتی و رفتارهای مقابلهای در جامعهٔ آماری والدین نوجوانان دختر ۱۴تا۱۸سالهٔ دارای نشانگان اختلال سلوک شهر تهران اجرا شد.
روشبررسی: این پژوهش، مطالعهای مقطعی توصیفیتحلیلی بود. جامعهٔ آماری را والدین نوجوانان دختر ۱۴تا۱۸سالهٔ دارای نشانگان اختلال سلوک شهر تهران تشکیل دادند. نوجوانان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ در دورهٔ متوسطه مشغول به تحصیل بودند. نمونهٔ آماری ۲۴۸ نفر مادر و پدر (والدین) بودند که با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند از بین افراد دارای نوجوان دختر با احتمال بیشتر برای ابتلا به اختلال سلوک انتخاب شدند. ابزارهای اندازهگیری شامل پرسشنامهٔ خودگزارشی نوجوانان (آخنباخ و رسکورلا، ۲۰۰۱)، پرسشنامهٔ شخصیت آیزنک (آیزنک و آیزنک، ۱۹۷۵) و پرسشنامهٔ راهبردهای مقابلهای (لازاروس، ۱۹۸۰) بود. در تجزیهوتحلیل آماری دادهها از آزمون تی تکگروهی و آزمون تی همبسته در سطح معناداری ۰٫۰۱ استفاده شد. تحلیل دادهها در نرمافزار SPSS نسخۀ ۲۳ صورت گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد، مادران، پدران و کل والدین بررسیشده بهطور متوسط، ویژگیهای شخصیتی درونگرایی، روانآزردهگرایی و دروغپردازی داشتند (۰٫۰۰۱>p) و فاقد ویژگی شخصیتی برونگرایی و روانگسستهگرایی بودند (۰٫۰۰۱>p). همچنین مادران، پدران و کل والدین بررسیشده بهطور متوسط، در بخش راهبردهای هیجانمحور در مقایسه با راهبردهای مسئلهمحور نمرات بیشتری کسب کردند (۰٫۰۰۱>p) و درنتیجه دارای رفتار مقابلهای هیجانمحور بودند.
نتیجهگیری: نتایج پژوهش، بر اهمیت تأثیر محیط خانواده و شخصیت و رفتار والدین بر بروز نشانگان اختلال سلوک نوجوانان تأکید دارد؛ زیرا در این والدین درونگرایی، روانآزردهگرایی، دروغپردازی و راهبرد مقابلهای هیجانمحور مشهود است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |