جلد 13 - شماره سال ۱۴۰۲                   ‫جلد (13): 42 | برگشت به فهرست نسخه ها

Ethics code: EE/99.3.02.50018/scu.ac.ir

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Zargar Y, Niazi Z, Naami A. The Effectiveness of Group Art Therapy on Coping with Divorce in 9 to 12 Years Old Girls of Divorced Parents. MEJDS 2023; 13 :42-42
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2694-fa.html
زرگر یداله، نیازی زهرا، نعامی عبدالزهرا. تعیین اثربخشی هنردرمانی گروهی بر سازگاری با طلاق در دختران طلاق ۹تا۱۲ساله. مجله مطالعات ناتوانی. 1402; 13 () :42-42

URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2694-fa.html


1- دکتری روان‌شناسی، دانشیار، گروه مشاوره، دانشکدهٔ علوم انسانی، دانشگاه حضرت معصومه(س)، قم، ایران
2- دانشجوی دکتری تخصصی روان‌شناسی، دانشکدهٔ علوم تربیتی، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران
3- دانشیار، گروه روان‌شناسی، دانشکدهٔ علوم تربیتی، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران
چکیده:   (600 مشاهده)

چکیده
زمینه و هدف: افزایش روزافزون طلاق و آسیب‌پذیری کودکان، اجرای مداخلات درمانی مناسب را به‌منظور کاهش آسیب‌های ناشی‌از این رخداد، ضروری می‌کند. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی هنردرمانی گروهی بر سازگاری با طلاق در دختران طلاق ۹تا۱۲ساله انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری یک‌ماهه همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ پژوهش را تمامی دختران سنین ۹تا۱۲سالهٔ شهر خرم‌آباد دارای والدین مطلقه تشکیل دادند که والدین آن‌ها حداقل شش ماه و حداکثر دو سال از یکدیگر طلاق گرفته بودند. نمونۀ نهایی، ۲۲ نفر داوطلب بودند که به‌روش دردسترس به‌عنوان نمونه وارد مطالعه شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. دوازده جلسه هنردرمانی گروهی صرفاً برای گروه آزمایش اجرا شد. مقیاس عقاید کودکان دربارهٔ طلاق والدین (کوردک و برگ، ۱۹۸۷)، در سه مرحلهٔ مذکور برای سنجش سازگاری با طلاق به‌کار رفت. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری ۰٫۰۵ ازطریق نرم‌افزار آماری SPSS نسخهٔ ۲۴ تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج حاکی‌از تفاوت معنادار بین گروه‌های آزمایش و گواه در خرده‌مقیاس‌های سازگاری با طلاق والدین (دست‌انداختن همسالان و اجتناب، ترس از رها‌شدن، امید به بازگشتن، سرزنش پدرانه، سرزنش مادرانه و سرزنش خود) و نمرهٔ کلی بود (۰٫۰۰۱>p). بین میانگین نمرهٔ پیش‌آزمون در تمامی خرده‌مقیاس‌ها (به‌جز سرزنش پدرانه) و نمرهٔ کلی سازگاری با طلاق با پس‌آزمون و پیگیری اختلاف معنادار وجود داشت (۰٫۰۵>p)؛ اما نمرهٔ پس‌آزمون با پیگیری اختلاف معناداری نداشت (۰٫۰۵<p)؛ این امر پایداری اثربخشی مداخلهٔ هنردرمانی را در طول زمان نشان می‌دهد.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش، هنردرمانی گروهی بر افزایش سازگاری با طلاق والدین در فرزندان طلاق سودمند و مؤثر است.

 

متن کامل [PDF 545 kb]   (248 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: روانشناسی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی) می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Middle Eastern Journal of Disability Studies

Designed & Developed by : Yektaweb