چکیده
زمینه و هدف: دیابت تغییرات عمده‌ای در اغلب سیستم‌های بدن ایجاد می‌کند و بروز عوارض فوری یا دیررَسی را به‌دنبال دارد که برای دختران، ننگ شمرده می‌شود؛ همچنین آسیب‌های روان‌شناختی بسیاری را به‌همراه دارد؛ ازاین‌رو پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان تلفیقی پذیرش و تعهد با شفقت بر ادراک بیماری، خُلق‌ منفی، امیدواری و سازگاری اجتماعی دختران جوان مبتلا به دیابت نوع یک انجام شد.
روش‌بررسی: این پژوهش نیمه‌آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. نمونهٔ پژوهش را سی دختر جوان داوطلب واجد شرایط، مبتلا به دیابت نوع ‌یک و عضو انجمن دیابت شهرستان نجف‌آباد در سال ۱۳۹۷ تشکیل دادند که به‌روش در‌دسترس وارد مطالعه شدند. سپس به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش ده جلسهٔ نوددقیقه‌ای درمان تلفیقی پذیرش و تعهد با شفقت را دریافت کرد. ابزارهای استفاده‌شده فرم ‌کوتاه پرسش‌نامهٔ ادراک‌ بیماری (BIPQ) (برادبنت و همکاران، ۲۰۰۶)، پرسش‌نامهٔ افسردگی بک (BDI-II) (بک و همکاران، ۱۹۹۶)، پرسش‌نامه اضطراب بک (BAI) (بک و همکاران، ۱۹۸۸)، پرسش‌نامهٔ امید به زندگی اشنایدر (SLEQ) (اشنایدر و همکاران، ۱۹۹۱) و پرسش‌نامهٔ شخصیتی کالیفرنیا (CTP) (تورپ و همکاران، ۱۹۵۳) بود. تجزیه‌و‌تحلیل آماری، با روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیره انجام گرفت. سطح معناداری ۰٫۰۵ در ‌نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که با کنترل پیش‌آزمون، بین دو گروه در مرحلهٔ پس‌آزمون در نمرات ادراک ‌بیماری (۰٫۰۱۲=p)، خُلق ‌منفی (۰٫۰۰۱=p)، امیدواری (۰٫۰۰۱=p) و سازگاری اجتماعی (۰٫۰۰۱=p) تفاوت معناداری وجود دارد.
نتیجه‌گیری: درمان تلفیقی پذیرش و تعهد با شفقت بر ادراک بیماری، خُلق منفی، امیدواری و سازگاری اجتماعی دختران جوان مبتلا به دیابت نوع یک اثرات مثبتی دارد.