چکیده
زمینه و هدف: خانواده بهعنوان واحد اجتماعی، کانون رشد، تکامل و تغییر و تحول آسیبها و عوارض بهشمار میرود که بستری برای شکوفایی و نیز فروپاشی روابط میان اعضایش است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مشاورهٔ گروهی مبتنیبر رویکرد ارتباطی ستیر بر دلزدگی زناشویی و تنظیم هیجانی انجام شد.
روشبررسی: روش این پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با استفاده از طرح پیشآزمون و پسآزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی زنان واجد شرایط داوطلب متأهل مراجعهکننده به کلینیکهای مشاوره و خانواده در شهر تهران در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونهگیری دردسترس، سی نفر از زنان متأهل دارای نمرهٔ بیشتر از میانگین در مقیاس دلزدگی زناشویی (پاینز، ۱۹۹۶) وارد مطالعه شدند و بهتصادف در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش برای هر دو گروه در پیشآزمون و پسآزمون، پرسشنامهٔ تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و کرایج، ۲۰۰۶) و مقیاس دلزدگی زناشویی (پاینز، ۱۹۹۶) بود. مشاورهٔ گروهی مبتنیبر رویکرد ارتباطی ستیر در هشت جلسهٔ نوددقیقهای روی گروه آزمایش اجرا شد؛ اما گروه گواه هیچ برنامهٔ درمانی دریافت نکرد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تکمتغیره و آزمونهای تی مستقل و خیدو در نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۴ تحلیل شد. سطح معناداری آزمونها ۰٫۰۵ بود.
یافتهها: نتایج نشان داد، در هریک از زیرمقیاسهای متغیر دلزدگی زناشویی (خستگی جسمی، ازپاافتادن عاطفی و ازپاافتادن روانی) و متغیر تنظیم هیجانی (ملامت خویش، پذیرش، نشخوارگری، تمرکز مجدد مثبت، تمرکز مجدد بر برنامهریزی، ارزیابی مجدد مثبت، دیدگاهگیری، فاجعهسازی و ملامت دیگران)، بین گروههای آزمایش و گواه در پسآزمون، بعد از حذف اثر پیشآزمون تفاوت معناداری وجود داشت (۰٫۰۰۱>p).
نتیجهگیری: براساس یافتههای پژوهش، ازآنجاکه مشاورهٔ گروهی مبتنیبر رویکرد ارتباطی ستیر گفتوگوی مستقیم بین افراد را تسهیل میکند، در بهبود تنظیم هیجانات زوجین و کاهش دلزدگی زناشویی مؤثر است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |