مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- وزارت علوم
2- سازمان مرکزی دانشگاه آزاد
2- سازمان مرکزی دانشگاه آزاد
چکیده: (681 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: سندروم گیرافتادگی شانه در شناگران و مشکلات ناشی از آن از چالش های مهم است، لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین اصلاحی مبتنی بر اصول NASM (آکادمی ملی طب ورزش آمریکا) بر وضعیت بدنی، درد و حس عمقی در شناگران مرد دارای سندروم گیرافتادگی شانه بود.
روش بررسی: با توجه به اعمال مداخله (تمرینات اصلاحی NASM) و انتخاب هدفمند آزمودنی ها و معیارهای ورود و خروج، تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود، و جامعه آماری، با حذف اثر جنسیت، شامل کلیه شناگران مرد 20 تا 35 ساله نخبه استان کهگیلویه و بویراحمد بودند، در این پژوهش از میان داوطلبان واجد شرایط بر مبنای ملاک های ورود به مطالعه، بر اساس نرم افزار GPower تعداد 30 نفر به عنوان حجم نمونه با اندازه اثر 80/0 و ضریب اطمینان 95/0 به روش در دسترس وارد تحقیق شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفر تمرینات اصلاحی و گواه تقسیم شدند. معیارهای ورود شامل شناگران دارای کایفوزیس بالای 42 درجه با سندروم گیرافتادگی شانه به وسیله وجود حداقل 2 نشانه از نشانه های زیر: درد ناحیه ساب آکرومیال، وجود قوس دردناک تا120 درجه، مثبت شدن آزمون Jobs ، مثبت شدن آزمون Neer ، مثبت شدن آزمون Hawskins، درد با آبداکشن مقاومتی ایزومتریک شانه بود. گروه تمرینات اصلاحی، تمرینات خود را به مدت 8 هفته انجام دادند و قبل و بعد از تمرین در دو مرحله، زاویه قوس پشتی آن ها و همچنین فاکتورهای درد و دقت حس عمقی اندزه گیری شد. زاویه قوس پشتی به وسیله خط کش منعطف، درد به وسیله مقیاس Vas از صفر تا ده و دقت حس عمقی توسط روش بازسازی زاویه مفصل شانه و بررسی خطا ارزیابی شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات به دست آمده، از آزمون کوواریانس جهت مقایسه اطلاعات به دست آمده بین دو گروه تمرینات اصلاحی و گواه و از آزمون تی زوجی[1] برای مقایسه تغییرات درون‌گروهی از مرحله پیش‌آزمون تا مرحله پس‌آزمون استفاده شد. برای بررسی میزان اثر از شاخص اندازه اثر استفاده شد. سطح معناداری در سراسر تحقیق در سطح آلفای برابر 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته ها: آزمون تی زوجی کاهش معنی داری را در زاویه قوس پشتی(p˂0/005). ، درد(p˂0/005)، و افزایش معنی داری دقت حس عمقی(p˂0/005)، در گروه تمرینات اصلاحی نشان داد. در هیچ کدام از فاکتورهای گروه گواه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. آزمون آنالیز کوواریانس در زاویه قوس پشتی(p˂ 0/001).، درد(p˂ 0/001). و دقت حس عمقی(p˂ 0/001) معنی دار بود.
نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق، تمرینات NASM می تواند باعث کاهش معنی دار زاویه قوس پشتی و درد و بهبود دقت حس عمقی در شناگران دارای سندروم گیرافتادگی شانه شود.
زمینه و هدف: سندروم گیرافتادگی شانه در شناگران و مشکلات ناشی از آن از چالش های مهم است، لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین اصلاحی مبتنی بر اصول NASM (آکادمی ملی طب ورزش آمریکا) بر وضعیت بدنی، درد و حس عمقی در شناگران مرد دارای سندروم گیرافتادگی شانه بود.
روش بررسی: با توجه به اعمال مداخله (تمرینات اصلاحی NASM) و انتخاب هدفمند آزمودنی ها و معیارهای ورود و خروج، تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود، و جامعه آماری، با حذف اثر جنسیت، شامل کلیه شناگران مرد 20 تا 35 ساله نخبه استان کهگیلویه و بویراحمد بودند، در این پژوهش از میان داوطلبان واجد شرایط بر مبنای ملاک های ورود به مطالعه، بر اساس نرم افزار GPower تعداد 30 نفر به عنوان حجم نمونه با اندازه اثر 80/0 و ضریب اطمینان 95/0 به روش در دسترس وارد تحقیق شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفر تمرینات اصلاحی و گواه تقسیم شدند. معیارهای ورود شامل شناگران دارای کایفوزیس بالای 42 درجه با سندروم گیرافتادگی شانه به وسیله وجود حداقل 2 نشانه از نشانه های زیر: درد ناحیه ساب آکرومیال، وجود قوس دردناک تا120 درجه، مثبت شدن آزمون Jobs ، مثبت شدن آزمون Neer ، مثبت شدن آزمون Hawskins، درد با آبداکشن مقاومتی ایزومتریک شانه بود. گروه تمرینات اصلاحی، تمرینات خود را به مدت 8 هفته انجام دادند و قبل و بعد از تمرین در دو مرحله، زاویه قوس پشتی آن ها و همچنین فاکتورهای درد و دقت حس عمقی اندزه گیری شد. زاویه قوس پشتی به وسیله خط کش منعطف، درد به وسیله مقیاس Vas از صفر تا ده و دقت حس عمقی توسط روش بازسازی زاویه مفصل شانه و بررسی خطا ارزیابی شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات به دست آمده، از آزمون کوواریانس جهت مقایسه اطلاعات به دست آمده بین دو گروه تمرینات اصلاحی و گواه و از آزمون تی زوجی[1] برای مقایسه تغییرات درون‌گروهی از مرحله پیش‌آزمون تا مرحله پس‌آزمون استفاده شد. برای بررسی میزان اثر از شاخص اندازه اثر استفاده شد. سطح معناداری در سراسر تحقیق در سطح آلفای برابر 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته ها: آزمون تی زوجی کاهش معنی داری را در زاویه قوس پشتی(p˂0/005). ، درد(p˂0/005)، و افزایش معنی داری دقت حس عمقی(p˂0/005)، در گروه تمرینات اصلاحی نشان داد. در هیچ کدام از فاکتورهای گروه گواه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. آزمون آنالیز کوواریانس در زاویه قوس پشتی(p˂ 0/001).، درد(p˂ 0/001). و دقت حس عمقی(p˂ 0/001) معنی دار بود.
نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق، تمرینات NASM می تواند باعث کاهش معنی دار زاویه قوس پشتی و درد و بهبود دقت حس عمقی در شناگران دارای سندروم گیرافتادگی شانه شود.
[1] Paired-Samples T Test
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
توانبخشی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
