زمینه و هدف: در بازی‌درمانی مبتنی‌بر رویکرد آدلر به کودک کمک می‌شود تا دیدگاهش را راجع به خود و دیگران و جهان بیان کند و درنهایت نگرش‌های خود-شکن را با عقاید و باورهای خود-تقویت‌کننده جایگزین سازد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی برنامهٔ بازی‌درمانی آدلری بر مشکلات خواب کودکان مبتلا به سرطان بود.
روش‌بررسی: مطالعهٔ حاضر به‌روش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه انجام شد. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی کودکان مبتلا به سرطان سنین ۸تا۱۲ سال در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادند که به‌مدت شش ماه تا یک سال در مؤسسهٔ خیریهٔ حمایت از کودکان سرطانی محمد رسول‌الله یزد خدمات دریافت ‌کردند. از این جامعه سی کودک داوطلب واجد شرایط به‌روش نمونه‌گیری دردسترس وارد مطالعه شدند و به‌صورت تصادفی در گروه آزمایش (پانزده نفر) و گروه گواه (پانزده نفر) قرار گرفتند. برنامهٔ تدوین‌شدهٔ بازی‌درمانی آدلری به‌مدت هیجده جلسه به‌عنوان برنامهٔ مداخله برای گروه آزمایش اجرا شد؛ درحالی‌که گروه گواه چنین مداخله‌ای را دریافت نکرد. هر دو گروه با شاخص کیفیت خواب پیترزبورگ (بویس و همکاران، ۱۹۸۹) در پیش‌آزمون و پس‌آزمون ارزیابی شدند. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری ۰٫۰۵ ازطریق نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۱ صورت گرفت.  
یافته‌ها: نتایج نشان داد، پس از حذف اثر پیش‌آزمون، بین نمرات پس‌آزمون گروه آزمایش و گروه گواه در نمرهٔ کلی کیفیت خواب (۰٫۰۰۱>p) و حیطه‌های آن شامل تأخیر در به‌خواب رفتن (۰٫۰۴۰=p)، طول مدت خواب مفید (۰٫۰۲۸=p)، کفایت خواب (۰٫۰۰۸=p)، اختلال‌های خواب (۰٫۰۰۱=p) و عملکرد صبحگاهی (۰٫۰۱۰=p) بود تفاوت معنادار وجود داشت؛ اما برنامهٔ مداخله تأثیر معناداری بر میزان مصرف داروی خواب‌آور نداشت (۰٫۱۹۰=p).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش، بازی‌درمانی آدلری بر کاهش مشکلات خواب کودکان مبتلا به سرطان تأثیر دارد؛ بنابراین استفاده از برنامهٔ مداخلهٔ مذکور به متخصصان در این زمینه توصیه می‌شود.