1- دانشگاه محقق اردبیلی- دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی
چکیده: (16 مشاهده)
زمینه و هدف: انتخاب روش درمانی موثر در بهبود کارکردهای خانواده همواره مورد توجه خانوادهدرمانگران بوده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روایتدرمانی بر صمیمیت زناشویی و تابآوری خانواده زوجین متعارض انجام شد.
روش بررسی: روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون و پیگیری سه ماهه با گروه گواه بود. جامعه آماری را زوجین متعارضی تشکیل دادند که در سال 1402 به مراکز مشاوره زندگی شاد و مبین شهر تبریز مراجعه کردند. از این جامعه تعداد 16 زوج (32 نفر) داوطلب واجد شرایط با روش نمونهگیری هدفمند وارد مطالعه شدند و در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 8 زوج) گمارده شدند. پرسشنامههای استفاده شده در این پژوهش شامل پرسشنامه صمیمیت زناشویی (باگاروزی، 2001) و پرسشنامه تابآوری خانواده (سیکبی، 2005) بود. گروه آزمایش روایتدرمانی را طی ده جلسه به صورت هفتهای یکبار دریافت کرد. تجزیه و تحلیل دادههای پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی در نرمافزار ۲۶SPSS صورت گرفت (05/0=α).
یافتهها: اثر زمان، اثر گروه و اثر متقابل زمان و گروه بر نمرات متغیرهای صمیمیت زناشویی و تابآوری خانواده معنادار بود (001/0>p). در گروه روایتدرمانی تفاوت معنادار بین نمرات متغیرهای صمیمیت زناشویی و تابآوری خانواده در مراحل پیشآزمون و پسآزمون و نیز پیشآزمون و پیگیری وجود داشت (05/0>p)؛ در حالیکه در متغیرهای مذکور تفاوت معناداری بین مراحل پسآزمون و پیگیری مشاهده نشد (05/0<p) که این یافته حاکی از ماندگاری تاثیر مداخله در متغیرهای مذکور داشت.
نتیجهگیری: روایتدرمانی منجر به افزایش صمیمیت زناشویی و تابآوری خانواده میشود، از اینرو توصیه میشود مشاوران و زوجدرمانگران از درمان مذکور برای بهبود تابآوری خانواده و صمیمیت زناشویی استفاده کنند.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
مشاوره