مقالات در دست انتشار                   برگشت به فهرست مقالات | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه علم و هنر یزد
چکیده:   (24 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال طیف اوتیسم یکی از انواع اختلالات عصبی رشدی است که منجر به مشکلات متعدد روانشناختی در افراد و خانواده آنها می شود. هدف این مطالعه تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تکانشگری مادران دارای کودک اختلال طیف اوتیسم بود.
روش بررسی: در این مطالعه که به صورت نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه انجام شد، از بین مادران دارای کودک اختلال طیف اوتیسم شهر یزد، 30 نفر داوطلب واجد شرایط در دسترس انتخاب و وارد مطالعه شدند که به صورت گمارش تصادفی 15 نفر آنها در گروه مداخله و 15 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. امتیازات متغیر تکانشگری به وسیله مقیاس تکانشگری (بارت، 1995) در دو نوبت زمانی قبل و بعد از درمان مورد مقایسه قرار گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از آنالیز کوواریانس صورت پذیرفت. سطح معناداری آزمونها 05/0 بود.
یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که امتیاز آزمون تکانشگری در مادران دارای کودک اختلال طیف اوتیسم در گروه مداخله و بعد از دریافت درمان در مقایسه با گروه گواه به ترتیب به طور معناداری کاهش پیدا کرده است (001/0P=).
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می توان به عنوان یک درمان مکمل جهت بهبود تکانشگری در مادران دارای کودک اختلال طیف اوتیسم استفاده کرد.
 
     
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: روانشناسی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.