1، مهران سلیمانی1 ، رقیه فخرپور1 ، مریم اسدی فارسانی
چکیده
هدف: تحقیق حاضر بر آن است که تأثیر یک سری تمرینات آمادگی جسمانی و هماهنگی را بر کاهش اختلالات رفتاری کودکان کم‌توان ذهنی بررسی نماید.
روش‌بررسی: ۳۸ دانش‌آموز کم‌توان ذهنی (۲۹ دختر و ۹ پسر) با میانگین سنی ۱٫۷±۱۴ به‌صورت نمونه‌های در دسترس انتخاب و با استفاده از پیش‌آزمون، پس‌آزمون تأثیر تمرینات آمادگی جسمانی و هماهنگی بر کاهش اختلالات رفتاری این کودکان سنجیده شد. در پیش‌آزمون از پرسشنامهٔ اختلالات رفتاری راتر (۲۰۰۰) استفاده شد. در ادامه تمرینات جسمانی و هماهنگی به‌مدت ۶ هفته و ۵ روز در هفته ارائه شد. در پس‌آزمون که یک روز بعد از آخرین روز تمرین بود، مجدداً پرسشنامه برای همهٔ آزمودنی‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: میانگین پیش‌آزمون برابر ۱۶٫۳۷±۳۷٫۶۸ و میانگین پس‌آزمون برابر ۱۱٫۸۶±۲۱٫۱۳ بود که این کاهش از لحاظ آماری در سطح ۰٫۰۰۱>p معنادار بود. تجزیه‌و‌تحلیل یافته‌ها نشان داد که اختلالات رفتاری کودکان کم‌توان ذهنی تحت تأثیر تمرینات جسمانی و هماهنگی کاهش یافته است.
نتیجه‌گیری: به‌طور کلی می‌توان گفت این تمرینات به افزایش سلامت روان منجر می‌شود و در کاهش اختلالات رفتاری کودکان کم‌توان ذهنی نقش مؤثری دارد. این نتایج نشان می‌دهد که دست‌اندر‌کاران امور بهداشت و سلامت کودکان کم‌توان ذهنی و سازمان بهزیستی بایستی در خصوص تمرینات ورزشی خصوصاً تمرینات جسمانی و هماهنگی اهتمام داشته و از این تمرینات به‌عنوان عامل تأثیرگذار در بهبود رفتاری افراد کم‌توان ذهنی استفاده نمایند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |