زمینه و هدف: پیشرفت تحصیلی کودکان و نوجوانان از جمله اهداف مهم آموزش و پرورش است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر شکوفایی تحصیلی و خودکارآمدی یادگیری دانش‌آموزان دوره اول متوسطه انجام شد.
روش بررسی: روش این مطالعه، نیمه‌آمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آرمون همراه با گروه گواه بود. جامعه‌ی آماری را تمامی دختران دانش‌آموز دوره‌ی اوّل متوسطه منطقه 18 شهر تهران در سال 1403 تشکیل دادند. از بین آن‌ها با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای، 40 نفر داوطلب واجد شرایط مطالعه  شدند و به تصادف در گروه‌های مداخله و گواه (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. دو گروه در پیش‌آزمون-پس‌آزمون، پرسشنامه‌های شکوفایی تحصیلی (اشراینر و همکاران، 2009) و خودکارآمدی تحصیلی (جینک و مورگان، 1999)، را تکمیل کردند. آموزش مثبت‌اندیشی روی گروه مداخله به صورت هشت جلسه‌ی شصت دقیقه‌ای و هرجلسه هفته‌ای یکبار اجرا شد؛ اما گروه گواه برنامه‌ی درمانی دریافت نکرد. تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس در نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 27 صورت گرفت. سطح معناداری آزمون‌ها 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاکی از آن بود که آموزش مثبت‌اندیشی بر افزایش شکوفایی تحصیلی و ابعاد خودکارآمدی یادگیری دانش‌آموزان دوره‌ی اوّل متوسطه در گروه آزمایش، اثربخشی داشت (001/0>P)؛ همچنین اندازه‌ی اثر درمان برای متغیرهای شکوفایی تحصیلی و ابعاد خودکارآمدی یادگیری (استعداد، بافت و کوشش) به ترتیب 32/0، 41/0، 63/0 و 001/0 بود.
نتیجه‌گیری: بر این اساس به معلمان پیشنهاد می‌شود با ایجاد باورهای مثبت‌نگری در دانش‌آموزان و گسترش محیط مدرسه‌ای مثبت‌گرا، فعال و شاداب شرایط را برای رشد شکوفایی تحصیلی و خودکارآمدی یادگیری دانش‌آموزان فراهم کنند.