زمینه و هدف: اعتیاد و تاثیرات آن، جزو مهم‌ترین عوامل زمینه‌ساز خطر برای ابعاد سلامت روانی و جسمانی در تمام دنیا شناخته می‌شود. در این میان زنان دارای همسر وابسته به مواد در معرض جدی انواع آسیب‌های سوء مصرف مواد قرار می‌گیرند.  پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی توانمندسازی روانی بر رفتارهای سبک زندگی سلامت محور و انعطاف‌پذیری هیجانی زنان دارای همسر معتاد انجام شد.
روش پژوهش: روش این مطالعه، نیمه‌آمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آرمون همراه با گروه گواه بود. جامعه‌ی آماری پژوهش حاضر شامل کلیه‌ی زنان دارای همسر وابسته به مواد مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهر تهران در سال 1403 تشکیل دادند.  با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند، 40 نفر از زنان به عنوان نمونه انتخاب شده و به‌تصادف در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. دو گروه در پیش‌آزمون-پس‌آزمون، پرسشنامه‌های سبک زندگی سلامت محور لعلی و همکاران (2012) و انعطاطف‌پذیری هیجانی رشید و بیات (2019)، را تکمیل کردند. توانمندسازی روانی روی گروه مداخله به صورت دوازده جلسه‌ی شصت دقیقه‌ای و هرجلسه هفته‌ای یکبار اجرا شد؛ اما گروه گواه برنامه‌ی درمانی دریافت نکرد. تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس در نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 26 صورت گرفت. سطح معناداری آزمون‌ها 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاکی از آن بود که توانمندسازی روانی بر رفتارهای سبک زندگی سلامت محور و انعطاف‌پذیری هیجانی زنان دارای همسر معتاد در گروه آزمایش، اثربخشی داشت (001/0>P).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش، ازآنجاکه توانمندسازی روانی، مهارت‌های مقابله‌ای را در افراد بهبود می‌بخشد، در بهبود سبک زندگی سلامت محور و انعطاف‌پذیری هیجانی زنان دارای همسر معتاد مؤثر است.