مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: ۱۵۹۳۴۸۸۲۶۷۸۹۹۵۹۴۱۰۰۳۰۱۶۲۸۹۳۳۴۹
Ethics code: IR.IAU.TON.REC.1403.125
1- دانشجوی دکترا، گروه علوم تربیتی و مشاوره، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران.
2- دانشیار، گروه علوم تربیتی و مشاوره، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
3- دانشیار، گروه روانشناسی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران.
2- دانشیار، گروه علوم تربیتی و مشاوره، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
3- دانشیار، گروه روانشناسی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران.
چکیده: (28 مشاهده)
مقدمه: یکی از اختلالات اضطرابی که در سنین نوجوانی بیشتر شایع است و از مهم‌ترین و ناتوان‌کننده‌ترین اختلالات اضطرابی در دوران تحصیل به شمار می‌رود، اضطراب اجتماعی است. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان ذهن‌آگاهی مبتنی بر کاهش استرس و روان‌درمانی مثبتگرا بر بهزیستی ذهنی دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه دوم دارای اختلال اضطراب اجتماعی انجام شد
روش بررسی: روش پژوهش حاضر، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون_ پس‌آزمون و گروه گواه با دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه این پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر لاهیجان در سال 1403 بود که از بین آن‌ها، 52 داوطلب واجد شرایط به روش نمونه‌گیری هدفمند وارد مطالعه شدند و به روش تصادفی به دو گروه آزمایش روان‌درمانی مثبت‌نگر و درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن‌آگاهی و یک گروه گواه تخصیص یافتند. ابزار این پژوهش شامل پرسشنامه بهزیستی ذهنی نوجوانان در مدرسه (تیان و همکاران، 2014) بود. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد. سطح معناداری در آزمون‌های آماری این پژوهش، 05/0 در نظر گرفته شد.
یافتهها: یافتهها نشان داد هر دو مداخله ذهن‌آگاهی و مثبتگرا نسبت به گروه گواه بر متغیر بهزیستی ذهنی و مؤلفه‌های آن با اندازه اثر به ترتیب (445/0، 523/0 و 382/0) اثربخش‌تر هستند (001/0>P). همچنین آزمون تعقیبی بنفرونی در پس‌آزمون نشان داد بین دو گروه مداخله برای این متغیر، تفاوت معنادار وجود نداشت (588/0P= ). در مرحله پیگیری، تمامی تغییرات در گروه‌ها ثابت بود.
نتیجهگیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که هر دو مداخله ذهن‌آگاهی مبتنی بر کاهش استرس و روان‌درمانی مثبتگرا نقش مؤثری بر بهزیستی ذهنی دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه دوم دارای اختلال اضطراب اجتماعی داشته‌اند و هیچ‌کدام بر دیگری برتری ندارند.
روش بررسی: روش پژوهش حاضر، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون_ پس‌آزمون و گروه گواه با دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه این پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر لاهیجان در سال 1403 بود که از بین آن‌ها، 52 داوطلب واجد شرایط به روش نمونه‌گیری هدفمند وارد مطالعه شدند و به روش تصادفی به دو گروه آزمایش روان‌درمانی مثبت‌نگر و درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن‌آگاهی و یک گروه گواه تخصیص یافتند. ابزار این پژوهش شامل پرسشنامه بهزیستی ذهنی نوجوانان در مدرسه (تیان و همکاران، 2014) بود. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد. سطح معناداری در آزمون‌های آماری این پژوهش، 05/0 در نظر گرفته شد.
یافتهها: یافتهها نشان داد هر دو مداخله ذهن‌آگاهی و مثبتگرا نسبت به گروه گواه بر متغیر بهزیستی ذهنی و مؤلفه‌های آن با اندازه اثر به ترتیب (445/0، 523/0 و 382/0) اثربخش‌تر هستند (001/0>P). همچنین آزمون تعقیبی بنفرونی در پس‌آزمون نشان داد بین دو گروه مداخله برای این متغیر، تفاوت معنادار وجود نداشت (588/0P= ). در مرحله پیگیری، تمامی تغییرات در گروه‌ها ثابت بود.
نتیجهگیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که هر دو مداخله ذهن‌آگاهی مبتنی بر کاهش استرس و روان‌درمانی مثبتگرا نقش مؤثری بر بهزیستی ذهنی دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه دوم دارای اختلال اضطراب اجتماعی داشته‌اند و هیچ‌کدام بر دیگری برتری ندارند.
واژه‌های کلیدی: ذهن‌آگاهی مبتنی بر کاهش استرس، درمان مثبتگرا، بهزیستی ذهنی، دانش‌آموزان، اختلال اضطراب اجتماعی
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |