2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)
چکیده
زمینه و هدف: این مقاله به تحلیل وضعیت معماری سه فضای آموزشی کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم در شهر اصفهان، پرداخته است.
روش‌بررسی: پژوهش حاضر بااستفاده از روش تحقیق توصیفی‌تحلیلی و با بررسی مطالعات انجام‌شده دربارهٔ خصوصیات معمارانه فضاهای آموزشی لازم برای کودکان مبتلا به اختلالات اوتیسم در کشورهای مختلف جهان، به‌کمک چک‌لیست محقق‌ساخته و ابزار مشاهده، صورت گرفته است.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش، حاکی‌از آن است که معماری فضاهای آموزشی اوتیسم موجود در شهر اصفهان، مناسب با نیازهای خاص مبتلایان به این دسته از اختلالات، نیست؛ به‌طوری‌که هیچ‌یک از این سه مرکز، توانایی کنترل نوری مجزایی ندارد. درخصوص سازمان‌دهی فضا در ۱۰۰درصد این مراکز، از دیوارهای خمیده استفاده نشده است. دررابطه با عامل حریم و فضای شخصی، در هیچ‌یک از این مراکز، فضایی برابر با ۲۲٫۷۶ مترمکعب به‌ازای هر کودک وجود ندارد.
نتیجه‌گیری: باوجودآنکه فضاهای آموزشی بررسی‌شده در شهر اصفهان، به‌لحاظ روش‌های آموزشی استفاده‌شده در آموزش کودکان اوتیسم، موفقیت‌هایی را کسب کرده‌اند، این فضاها مناسب وضعیت افراد مبتلا به این دسته از اختلالات نیست.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |